Memorias del Alzheimer - El Barrio

Hoy es 14 de febrero

Todavía de mi boca

Ahora que ya estamos solos

Hoy es 14 de febrero

Todavía de mi boca

Salen estas bellas notas

Pa decirte que te quiero

Ahora que ya estamos solos

Más solitos que la luna

A tu lado nada temo

Pues estoy con mi reliquia

Mi epicentro y mi fortuna

Que agustito pasa el tiempo

Si me acunas en tu regazo

Siempre he sido el lazarillo

Que guiaba de la mano

A cupido y sus flechazos

No relaten cuentecillos

Donde todos coman perdices

Que analicen los sentios

De tus labios con los míos

Y escriban esas directrices

Ahora que somos mayores

En la torre de mis años

Como puede ser posible

Que tenga ese pellizquito

Cuando me coges del brazo

Ahora que somos esclavos

De la torpeza y la arruga

Todavía de mi boca

Salen frases que me dicen

Como tu no habrá ninguna

Aún recuerdo tu camisa

Y hasta aquella falda con tan poco vuelo

Cada vez que me besabas

Decías que mi boca sabía a pan nuevo

Con la punta de una piedra

Sellamos nuestro amor

Debajo de una encina

Dibujamos un corazón

Y el árbol lo selló

Con sangre de resina

Y desde aquel momento

Nació el amor, nació el amor, nació el amor

Yo te quiero vida mía

Fueron pasando los días

Y nuestro amor se hizo grande

Cómo puede ser posible

Que la vida de momento

Nos hiciera padre y madre

Defendimos nuestra prole

Por encima del destino

Me di cuenta que en la vida

No hay cariño pa una madre

Comparable al de sus hijos

Ahora que ya estamos solos

Y hoy es 14 de febrero

Cómo puede ser posible

Que te veas olvidada

En pijama y malos pelos

Que te traten mentalmente

Por el olvio y sus herias

Ahora te llaman alzehimer

Cuando para mi has sido y serás

Mi amor maría

Dile a la vida que tu mente

Todavía se acuerda

De los atardeceres

Que tu amor por este viejo

Por mucho que pase el tiempo

En tu mente nunca muere

Que te acuerdas cada minuto

Que nos escapamos juntos

A dormir bajo una encina

Y que tallamos un corazón

Y el árbol lo selló

Con sangre de resina

Y desde aquel momento

Nació el amor, nació el amor, nació el amor

Yo te quiero vida mía

Het is vandaag 14 februari

nog steeds uit mijn mond

nu we alleen zijn

Het is vandaag 14 februari

nog steeds uit mijn mond

Deze mooie noten komen eruit

Om je te vertellen dat ik van je hou

nu we alleen zijn

Eenzamer dan de maan

Aan jouw zijde vrees ik niets

Nou ik ben met mijn relikwie

Mijn epicentrum en mijn fortuin

hoe leuk gaat de tijd voorbij

Als je me in je schoot wiegt

Ik ben altijd de gids geweest

dat bij de hand geleid

Naar Cupido en zijn pijlen

Vertel geen kleine verhalen

Waar iedereen patrijzen eet

analyseer de gevoelens

Van jouw lippen met de mijne

En schrijf die richtlijnen

nu we ouder zijn

In de toren van mijn jaren

hoe kan het mogelijk zijn

heb dat snuifje

wanneer je mijn arm pakt

nu we slaven zijn

Van onhandigheid en rimpels

nog steeds uit mijn mond

Er komen zinnen uit die het mij vertellen

Zoals jij zal er geen zijn

Ik herinner me je shirt nog

En zelfs dat rokje met zo weinig vlucht

elke keer dat je me kuste

Je zei dat mijn mond naar nieuw brood smaakte

Met de punt van een steen

We bezegelen onze liefde

onder een eik

We tekenen een hart

En de boom verzegelde het

Met harsbloed

en vanaf dat moment

Liefde werd geboren, liefde werd geboren, liefde werd geboren

Ik hou van je mijn leven

De dagen gingen voorbij

En onze liefde werd groot

hoe kan het mogelijk zijn

dat het leven van het moment

maakte ons vader en moeder

We verdedigden onze nakomelingen

boven het lot

Ik realiseerde me dat in het leven

Er is geen liefde voor een moeder

Vergelijkbaar met hun kinderen

nu we alleen zijn

En vandaag is het 14 februari

hoe kan het mogelijk zijn

dat je er vergeten uitziet

In pyjama en slecht haar

dat ze je mentaal behandelen

Door de vergetelheid en zijn wonden

Nu noemen ze je alzheimer

Wanneer ben je voor mij geweest en zal je zijn?

mijn liefde mary

Vertel het leven dat je geest

nog steeds onthouden

van de zonsondergangen

Dat je liefde voor deze oude

Het maakt niet uit hoeveel tijd er verstrijkt

In je gedachten sterft het nooit

dat je je elke minuut herinnert

dat we samen wegliepen

Slapen onder een eik

En dat we een hart kerven

En de boom verzegelde het

Met harsbloed

en vanaf dat moment

Liefde werd geboren, liefde werd geboren, liefde werd geboren

Ik hou van je mijn leven