El Viejo Verano - El Barrio

Se marchó el amor

Y con el tus besos

Y no volvió

Ya sabe amiga mia que no nos vimos anoche

Dime que tal te sienta vivir con la ausencia

Que injustos los veranos y allá por septiembre

Que maldita la distancia

Que injusticia su imprudencia

Deseaba que esa noche nunca terminara

Hoy mi cuerpo se ha echo preso de la somnolencia

Dicen que las aventuras son cosas de san olvido

Que malditos los refranes

Que se dicen sin conciencia

No me imaginaba que doliera tanto y tanto

Yo que me reia de los don juanes y del querer

Yo que en el amor cerre mis puertas a cal y canto

Hoy miro las llaves que las abre sin querer

Ahora esta mi mente quebraita de quebrantos

Pregunto al destino cuando te volvere a ver

Ahora soy la espera que desespera y esperando

No veo el mañana sin pensar en el ayer

Se marcho mi amor

Y con el tus besos

Y no volvió

Te escribo la presente desde aquel rompeolas

Aquel que nos brindaba aquellos atardeceres

Ya cuento los segundos, los minutos y las horas

Que me queda en esta vida

«pa» poder volver a verte

Deseaba que esa noche nunca terminara

Hoy mi cuerpo se ha echo preso de la somnolencia

Dicen que las aventuras son cosas de san olvido

Que malditas las palabras

Que se dicen sin conciencia

Si te sientes sola manda un mensaje con el viento

Yo voy a dejarme la ventana y encajá

Por si acaso el mar me trae el perfume de tu cuerpo

Y tengo la suerte que me encuentre en la «almoá»

Nunca hubo un adiós alegre para el pensamiento

Cuando esta por medio la ilusión del verbo amar

Y ahora soy la espera que desespera y esperando

Por favor amiga no me vayas a olvidar

Se marchó el amor

Y con el tus besos

Y no volvio

liefde is weg

En met hem je kussen

en kwam niet terug

Je kent mijn vriend al dat we elkaar gisteravond niet hebben gezien

Vertel me hoe je je voelt leven met de afwezigheid

Hoe oneerlijk de zomers en terug in september

wat een verdomde afstand

Wat onrecht uw onvoorzichtigheid

Ik wou dat die nacht nooit zou eindigen

Vandaag is mijn lichaam een ​​gevangene van slaperigheid geworden

Ze zeggen dat avonturen dingen zijn van vergeetachtigheid

wat een verdomde uitspraken

die zonder geweten worden gezegd

Ik kon me niet voorstellen dat het zoveel pijn deed

Ik die lachte om de don Juanes en om het willen

Ik die verliefd mijn deuren sloot voor limoen en zing

Vandaag kijk ik naar de sleutels die ze onbedoeld openen

Nu is mijn geest gebroken door gebrokenheid

Ik vraag het lot wanneer ik je weer zal zien

Nu ben ik het wachten dat wanhoopt en wacht

Ik zie morgen niet zonder aan gisteren te denken

Ik verlaat mijn liefde

En met hem je kussen

en kwam niet terug

Ik schrijf je dit vanaf die golfbreker

Degene die ons die zonsondergangen gaf

Ik tel al de seconden, de minuten en de uren

Wat heb ik nog in dit leven?

«pa» om je weer te kunnen zien

Ik wou dat die nacht nooit zou eindigen

Vandaag is mijn lichaam een ​​gevangene van slaperigheid geworden

Ze zeggen dat avonturen dingen zijn van vergeetachtigheid

wat een verdomde woorden

die zonder geweten worden gezegd

Als je je eenzaam voelt, stuur dan een bericht met de wind

Ik ga mijn raam verlaten en passen

Voor het geval de zee me de geur van je lichaam brengt

En ik heb het geluk dat ik mezelf in de "almoá" bevind

Er was nooit een vreugdevol afscheid om over na te denken

Wanneer de illusie van het werkwoord liefhebben in het midden staat

En nu ben ik het wachten dat wanhoopt en wacht

Alsjeblieft, vriend, vergeet me niet

liefde is weg

En met hem je kussen

en kwam niet terug