Diario de uno Más - El Barrio

El mar, el mar

se ha llevato mi norte,

mi honra, mi sombra y mi vida

y no me ha dejado nada

quien me presta una barquita

para poder cruzar el estrecho

hoy tengo la mar tranquila

pero el cielo tengo negro

quien me presta unas alitas

para poder llegar a puerto

quien me presta a mi una manta

por si acaso cambia el tiempo

quien me presta un pasaporte

para poder llegar a otro suelo

soy un alma del estrecho de la muerte

yo soy un misionero

quien me presta una barquita

para poder llegar a puerto

Hoy mi corazón muere y agoniza

traigo en mi dolor, ganas y sonrisas

hoy mi corazón muere y agoniza

traigo en mi dolor, ganas y sonrisas

Hubo alguien en la vida

que gritó a los 4 vientos

pintor que pinta iglesia

con tu pincel extranjero

aunque la Virgen sea blanca

pintame angelitos negros

como me cruje la madera

de la barca de los sueños

yo soy un hombre sin frontera

no que no me llamen marinero

yo no tengo amor en puerto

yo dependo de los vientos

Hoy mi corazón muere y agoniza

traigo en mi dolor, ganas y sonrisas

hoy mi corazón muere y agoniza

traigo en mi dolor, ganas y sonrisas

Mares del estrecho

que de vidas te has llevado

quien me compra la impaciencia

yo hasta incluso la regalo

Hoy mi corazón muere y agoniza

traigo en mi dolor, ganas y sonrisas

hoy mi corazón muere y agoniza

traigo en mi dolor, ganas y sonrisas

De zee, de zee

het heeft mijn noorden genomen,

mijn eer, mijn schaduw en mijn leven

en hij heeft me niets nagelaten

wie leent mij een bootje?

om de zeestraat over te kunnen steken

Vandaag heb ik een kalme zee

maar de lucht is zwart

wie geeft mij vleugels?

om de haven te kunnen bereiken

wie leent mij een deken?

voor het geval het weer verandert

wie leent mij een paspoort?

een ander terrein kunnen bereiken

Ik ben een ziel uit de straat van de dood

Ik ben een missionaris

wie leent mij een bootje?

om de haven te kunnen bereiken

Vandaag sterft mijn hart en doet pijn

Ik breng mijn pijn, verlangen en glimlachen naar binnen

vandaag sterft mijn hart en doet pijn

Ik breng mijn pijn, verlangen en glimlachen naar binnen

Er was iemand in het leven

die schreeuwde naar de 4 winden

schilder die kerk schildert

met je buitenlandse penseel

hoewel de Maagd wit is

schilder me kleine zwarte engelen

hoe het hout kraakt

van de boot van dromen

Ik ben een man zonder grenzen

nee ze noemen me geen zeeman

Ik heb geen liefde in de haven

Ik ben afhankelijk van de wind

Vandaag sterft mijn hart en doet pijn

Ik breng mijn pijn, verlangen en glimlachen naar binnen

vandaag sterft mijn hart en doet pijn

Ik breng mijn pijn, verlangen en glimlachen naar binnen

zeeën van de zeestraat

welke levens heb je genomen?

wie koopt mijn ongeduld?

Ik geef het zelfs weg

Vandaag sterft mijn hart en doet pijn

Ik breng mijn pijn, verlangen en glimlachen naar binnen

vandaag sterft mijn hart en doet pijn

Ik breng mijn pijn, verlangen en glimlachen naar binnen