Amada Mía - El Barrio

Enero, febrero y marzo, vaya tres meses de melancolía

Abril tarde de mayo, veo la vida tan florecía

En junio vienen mis años, siempre invitando a la bienvenida

Julio, agosto los paso soñando a ser septiembre y sus manías

Y ya en octubre, noviembre y diciembre

Se quean las calles tristes y vacías

A ver qué se me ocurre decirte en este tema

Que nunca te haya dicho amor en una vida

Tú sabes que me expreso a mi forma y mi manera

Pero lo que me importa es sentirlo todavía

El momento de verte por primera vez se hacía eterno

El tiempo iba en mi contra

Quería que pasara deprisa mas cuando te vi quise detenerlo

Pero ya sabes amor, eso es imposible

Recuerdo el día que me besaste, mi cuerpo se hizo girones

No envidiaba a la felicidad

Puesto que volaba tan alto

Como la luna que nos brindó aquella noche

Pájaro de la mañana, que temprano os levantan

Llevarle mis caricias a los pies de su ventana

Porque pájaro de la mañana que tan alto alzáis el vuelo

Traedme su sonrisa con sus besos y sus te quieros

A veces presentía vida mía que se me acababa el aire

Que mi cuerpo aborrecía el sinónimo distante

Que en mis miedos recorría si tuviera que olviarte

Pensaba cada vez que estaba solo

Aún mirándome al espejo pobre niño pipiolo

Que nunca aprendió de palo

Ni siquiera el protocolo de lo bueno y de lo malo

Pájaro de la mañana, que temprano os levantan

Llevarle mis caricias a los pies de su ventana

Porque pájaro de la mañana que tan alto alzáis el vuelo

Traedme su sonrisa con sus besos y sus te quieros

Pájaro de la mañana, si queréis saber qué siento

Vivo los meses del año siempre ataito a estos versos

Enero, febrero y marzo, vaya tres meses de melancolía

Abril tardes de mayo, veo la vida tan florecía

En junio vienen mis años, siempre invitando a la bienvenida

Julio, agosto los paso soñando a ser septiembre y sus manías

Y ya en octubre, noviembre

Y diciembre se quean las calles tristes y vacías

Así se pasan los meses del año, así camina mi poesía

Entre verdades y desengaños, entre tus brazos amada mía (bis)

Cuando quisistes jugar con muñecas

Tus muñecas cobraron vida

Creciste entre cuentos de princesas

Y tu cuento vió a su niña preferida

Vestida con ropas de madre en tierras de luz y de salinas

En manos de un destino que te aclare si eres niña

Vida, amada, madre amiga

Pájaro de la mañana, que temprano os levantan

Llevarle mis caricias a los pies de su ventana

Porque pájaro de la mañana que tan alto alzáis el vuelo

Traedme su sonrisa con sus besos y sus te quieros

Así se pasa los meses del año, así camina mi poesia

Entre verdades y desengaños, entre tus brazos amada mía

Januari, februari en maart, wat drie maanden melancholie

Aprilmiddag van mei, ik zie het leven zo bloeiend

In juni komen mijn jaren, altijd uitnodigend welkom

Juli, augustus, ik droom ervan om september en zijn manieën te zijn

En al in oktober, november en december

De droevige en lege straten drogen op

Laten we eens kijken wat ik kan bedenken om je te vertellen in dit onderwerp

Dat ik je nog nooit in mijn leven liefde heb verteld

Je weet dat ik mezelf uitdruk op mijn manier en op mijn manier

Maar wat voor mij belangrijk is, is om het nog steeds te voelen

Het moment dat ik je voor het eerst zag, leek eeuwig

de tijd was tegen mij

Ik wilde dat het snel voorbij zou gaan, maar toen ik je zag, wilde ik het stoppen

Maar weet je liefde, dat is onmogelijk

Ik herinner me de dag dat je me kuste, mijn lichaam was aan flarden

Ik was niet jaloers op geluk

Sinds ik zo hoog vloog

Zoals de maan die ons die nacht gaf

Vogel van de ochtend, ze maken je vroeg wakker

Breng mijn liefkozingen naar de voet van je raam

Want ochtendvogel, hoe hoog vlieg jij

Breng me je glimlach met je kussen en je ik hou van jou

Soms voelde ik mijn leven dat ik bijna geen lucht meer had

Dat mijn lichaam het verre synoniem verafschuwde

Dat ik in mijn angst zou gaan als ik je moest vergeten

Ik dacht elke keer dat ik alleen was

Ik kijk nog steeds naar mezelf in de spiegel arme pipiolo kind

Dat heeft nooit geleerd van stok

Zelfs niet het protocol van goed en slecht

Vogel van de ochtend, ze maken je vroeg wakker

Breng mijn liefkozingen naar de voet van je raam

Want ochtendvogel, hoe hoog vlieg jij

Breng me je glimlach met je kussen en je ik hou van jou

Ochtendvogel, als je wilt weten hoe ik me voel

Ik leef de maanden van het jaar die altijd aan deze verzen zijn gehecht

Januari, februari en maart, wat drie maanden melancholie

Aprilmiddagen in mei, ik zie het leven zo bloeiend

In juni komen mijn jaren, altijd uitnodigend welkom

Juli, augustus, ik droom ervan om september en zijn manieën te zijn

En al in oktober, november

En in december drogen de droevige en lege straten op

Zo gaan de maanden van het jaar voorbij, zo loopt mijn poëzie

Tussen waarheden en teleurstellingen, in je armen, mijn liefste (bis)

Toen je met poppen wilde spelen

je poppen kwamen tot leven

Je groeide op tussen sprookjes over prinsessen

En je verhaal zag zijn favoriete meisje

Gekleed in moeders kleren in landen van licht en zoutvlaktes

In de handen van een lot dat je duidelijk maakt of je een meisje bent

Leven, geliefde, moeder vriend

Vogel van de ochtend, ze maken je vroeg wakker

Breng mijn liefkozingen naar de voet van je raam

Want ochtendvogel, hoe hoog vlieg jij

Breng me je glimlach met je kussen en je ik hou van jou

Zo gaan de maanden van het jaar voorbij, zo loopt mijn poëzie

Tussen waarheden en teleurstellingen, in jouw armen, mijn liefste