Людмила - эхопрокуренныхподъездов

Озаряло полуденным солнцем

Шмат морщин на лице у Людмилы

Вспухшей грудью детишек кормила

Выжимая за порцией порцию

И октябрьский ливень кромешный

Поварешкой размешивал волны

От колыбельных пронзительных, да безутешных

Не спрятаться даже в шкафу бельевом

Пресмыкаясь вдоль плинтусов ящером

От дерьма отмывала свинарник

Шелушащихся рук семенами

Осыпалась на кафель блестящий

С неба падали мертвые звезды

Собирая холодные слёзы в глазах

И моля их не разрезать воздух

Собирала своих дочерей в детский сад

Слова размокают в арбузную мякоть

И рюмочку водочки, чтобы поплакать

Уже вопли умолкли, светает

И с войны в этот день не вернется никто

Очень жалко завянуть зимой сорняком

Прорастая весною цветами

Целлюлитом обросшие ноги

Груди словно схарбекские вишни

И хотела сказать очень многое,

Но об этом никто не услышит

И помада на губы сухие

Спиртуозная жидкость для снятия лака

И жизнь как икра из цуккини

Консервная банка, в которую плакать

И мужчины и близко не боги,

Но все президенты — мужчины

И хотелось убить очень многих,

Но найти бы причину

И опять очень долго рожала слова

Придётся несладко, как жаль, но так

Verlicht door de middagzon

Een hoop rimpels op Lyudmila's gezicht

Baby's voeden met gezwollen borsten

Een portie uitknijpen na een portie

En de stortbui van oktober is pek

Met een pollepel roerden de golven

Van doordringende slaapliedjes, maar ontroostbaar

Verstop je niet, zelfs niet in de linnenkast

Kruipen langs de plinten als een hagedis

De varkensstal uit de stront gewassen

Met de hand gezaaid schillen

Gedoucht op glanzende tegels

Dode sterren vielen uit de lucht

Koude tranen in je ogen krijgen

En smeek ze de lucht niet te snijden

Heeft haar dochters naar de kleuterschool gebracht

Woorden dringen in watermeloenpulp

En een glas wodka om te huilen

De kreten zijn al opgehouden, het begint te dagen

En niemand zal op deze dag terugkeren uit de oorlog

Het is jammer om in de winter te verdorren als een onkruid

Bloeiende bloemen in het voorjaar

Cellulitis overgroeide benen

Borsten zoals sharbeckkersen

En ik wilde veel zeggen

Maar niemand zal er iets van horen

En lippenstift op droge lippen

Alcoholische nagellakremover

En het leven is als courgettekaviaar

Blikje om in uit te huilen

Zowel mannen als dichtbij geen goden,

Maar alle presidenten zijn mannen

En ik wilde veel mensen vermoorden,

Maar om een ​​reden te vinden

En weer heel lang bevallen van woorden

Het zal moeilijk worden, wat jammer, maar zo