Лабрадор - эхопрокуренныхподъездов

Я швыряю бычок сигареты в окно

Небо скалится красными тряпками

И в загон дофаминовой ямы на смерти копытах несутся стада

Антропоморфное счастье мое обвивает кудрями-тентаклями

Издевается

Всё в порядке, я надеюсь,

Но всё же, когда

Багряный закат зарыдает сворой собак, я примкну к его стае

Чтобы с утра бестолковыми снами холодный твой нос целовать

И в зеленых колючках лугов лабрадор беспокойно залает

Собака скулит

К человеку приходит беда

Ik gooi een peuk uit het raam

De lucht is bezaaid met rode lompen

En kuddes haasten zich naar de dopamineput op doodshoeven

Antropomorf geluk omhult mijn krullen-tentakels

bespotten

Het is in orde, hoop ik

Maar toch, wanneer?

De karmozijnrode zonsondergang zal een troep honden wenen, ik sluit me bij zijn roedel aan

Om je koude neus te kussen met stomme dromen in de ochtend

En in de groene doornen van de weilanden blaft de labrador rusteloos

hond zeurt

Problemen komen tot een persoon