То, что рождает весна - ЕГОР НАТС

Запутался, кто я и для чего создан

И что между нами случилось тогда,

Средь тёмных ночей, мой сорванный голос

Тихо просит остаться тебя до конца.

Общаюсь с тобой шёпотом и касанием губ;

И каждый этот день рядом с тобою берегу.

Припев:

Выпускай то, что рождает весна,

Что не найти в зеркалах, выпускай наружу,

А там, где сгорает душа, там, где она не нужна,

Там, не нужны люди, друг другу.

То, что рождает весна,

Что не найти в зеркалах, выпускай наружу,

А там, где сгорает душа;

там, где она не нужна,

Там, не нужны люди друг другу.

Мы плавно перешли с тобой на «ты»

И губы оттенка льда вновь просятся прикоснуться,

А твои глаза цвета весны разбудили во мне тот мир,

Что так долго не мог проснуться;

И когда ночью вдруг станет темнеть,

Я принесу в твою комнату день.

Припев:

Выпускай то, что рождает весна,

Что не найти в зеркалах, выпускай наружу,

А там, где сгорает душа, там, где она не нужна,

Там, не нужны люди, друг другу.

То, что рождает весна,

Что не найти в зеркалах, выпускай наружу,

А там, где сгорает душа;

там, где она не нужна,

Там, не нужны люди друг другу.

Выпускай то, что рождает весна,

Что не найти в зеркалах, выпускай наружу,

А там, где сгорает душа, там, где она не нужна,

Там, не нужны люди, друг другу.

То, что рождает весна…

Verward over wie ik ben en waarvoor ik ben gemaakt

En wat is er toen tussen ons gebeurd?

Midden in de donkere nachten, mijn gebroken stem

Vraagt ​​je zachtjes om tot het einde te blijven.

Ik communiceer met je fluisterend en ontroerende lippen;

En elke dag wal ik naast je.

Refrein:

Laat los wat de lente baart

Wat niet in de spiegels te vinden is, laat het eruit,

En waar de ziel brandt, waar het niet nodig is,

Daar hebben mensen elkaar niet nodig.

Dat wat de lente voortbrengt

Wat niet in de spiegels te vinden is, laat het eruit,

En waar de ziel brandt;

waar het niet nodig is

Daar hebben mensen elkaar niet nodig.

We schakelden vlot met je over naar "jij"

En lippen van de schaduw van ijs vragen opnieuw om aangeraakt te worden,

En jouw lentekleurige ogen wekten die wereld in mij,

Dat het zo lang duurde om wakker te worden;

En als het 's avonds ineens donker wordt,

Ik zal de dag naar je kamer brengen.

Refrein:

Laat los wat de lente baart

Wat niet in de spiegels te vinden is, laat het eruit,

En waar de ziel brandt, waar het niet nodig is,

Daar hebben mensen elkaar niet nodig.

Dat wat de lente voortbrengt

Wat niet in de spiegels te vinden is, laat het eruit,

En waar de ziel brandt;

waar het niet nodig is

Daar hebben mensen elkaar niet nodig.

Laat los wat de lente baart

Wat niet in de spiegels te vinden is, laat het eruit,

En waar de ziel brandt, waar het niet nodig is,

Daar hebben mensen elkaar niet nodig.

Wat de lente brengt...