Negro Negro - Edu Lobo

Nem a água será espelho

Nem a cinza negro, negro

Nem o vôo será um traço

Original e perfeito

Nem o riso será do louco

Nem o sacro será do luto

Nem o mal fruto do acaso

Nem o bem o mel do justo

Quando o negro, negro de seus olhos

Se espalhar na natureza

Nem aves de arribação

Habitarão a tristeza

Quando o negro, negro de seus olhos

Se espalhar na natureza

Nem aves de arribação

Habitarão

Sequer a forma do pó

O vivo dará ao morto

Nem o amargo da bôca

Dirá do amor o seu gosto

Eu não quero saber o nome

Da fera comum das ruas

A forma cruel de luas

Que ordinária nos consome

Quando o negro, negro de seus olhos

Se espalhar na natureza

Nem aves de arribação

Habitarão a tristeza

Quando o negro, negro de seus olhos

Se espalhar na natureza

Nem aves de arribação

Habitarão

Het water zal ook geen spiegel zijn

Niet het zwart grijs, zwart

Noch zal de vlucht een spoor zijn

Origineel en perfect

Zelfs lachen zal niet gek zijn

Zelfs de heilige zal niet van rouw zijn

Niet de slechte vrucht van het toeval

Noch de goede, de honing van de rechtvaardigen

Wanneer het zwart, zwart van je ogen

Verspreid in de natuur

Geen van de aankomstvogels

Ze zullen verdriet bewonen

Wanneer het zwart, zwart van je ogen

Verspreid in de natuur

Geen van de aankomstvogels

zal bewonen

Zelfs de poedervorm

De levenden zullen de doden geven

Zelfs niet de bittere smaak

Je zult je smaak over liefde zeggen

Ik wil de naam niet weten

Het gewone beest van de straten

De wrede vorm van manen

Wat gewoon ons verbruikt

Wanneer het zwart, zwart van je ogen

Verspreid in de natuur

Geen van de aankomstvogels

Ze zullen verdriet bewonen

Wanneer het zwart, zwart van je ogen

Verspreid in de natuur

Geen van de aankomstvogels

zal bewonen