Angeli no - Edoardo Bennato

Angeli no, angeli basta

Ali spiegate spietati simboli di purezza

Prima promettono d’insegnarti a volare

E poi all’improvviso ti trovi solo

In un deserto a vagare

Angeli no, angeli basta

Niente più voli audaci e limpidi nella tempesta

Ora sempre più nel buio

Più in fondo alla pazzia

Fino al punto di odiare anche la luna

Angeli no, angeli basta

Niente più ali, voli, più nessuna certezza

Solo la rabbia la voglia di urlare

A quelle stelle

Che non si fanno capire…

…E se c'è qualcuno che mi vuole bene

Vi prego niente frasi da predicatore

Devo correre e correre fino a scoppiare

Perchè qui nella testa c'è una

Parte di memoria da cancellare…

Angeli no, angeli basta

E c'è ancora chi vorrebbe parlare

Con voce pacata, suadente, spiegare

Mentre là fuori brucia la sabbia la sole

E tutto continua lentamente a girare

Engelen nee, engelen genoeg

Vleugels verspreiden meedogenloze symbolen van zuiverheid

Eerst beloven ze je te leren vliegen

En dan ben je ineens alleen

In een woestijn om te dwalen

Engelen nee, engelen genoeg

Geen gedurfde en heldere vluchten meer in de storm

Nu steeds meer in het donker

Dieper dan waanzin

Zelfs de maan haten

Engelen nee, engelen genoeg

Geen vleugels meer, geen vluchten meer, geen zekerheid meer

Alleen woede, de drang om te schreeuwen

naar die sterren

Die zich niet verstaanbaar maken...

... En als er iemand is die van me houdt

Alsjeblieft geen predikerszinnen

Ik moet rennen en rennen tot ik barst

Want hier in het hoofd is er een

Een deel van het geheugen dat moet worden verwijderd...

Engelen nee, engelen genoeg

En er zijn nog steeds mensen die willen spreken

Leg met een kalme, overtuigende stem uit:

Terwijl het zand daar brandt de zon

En alles blijft langzaam draaien