Сербия лань - Джан Ку

Через неделю сойдет в этот мир

Немного любви, больше зла.

Хочу и не хочу.

Помоги,

Вселись в меня, пой во мне.

Свет, что слепит глаза.

Прости, Лань, здесь некогда был рай.

Стена между «я"и «ты».

Прости, Лань, здесь некогда был рай.

Все тоньше небесная связь.

Мир, что я смогу тебе дать?

Небо и Земля преломились в руках.

Когда-то не было тьмы, только Свет.

Тьма размножается во мне.

Прости, Лань, здесь некогда был рай.

Стена между «я"и «ты».

Прости, Лань, здесь некогда был рай.

Я Лань, я чувствую печали Вселенной.

Когда-то давно кто-то низверг на Землю всю печаль мира

И выковал из нее мое сердце.

И с тех пор я чувствую печали…

Идти на свет, что слепит глаза.

Когда Вечность заструилась во мне,

Ощутил я себя странником в мире,

Земля и Небо, как тонкий тростник

Рассыпались в руках моих.

Я Лань, я чувствую печали Вселенной…

Over een week zal hij in deze wereld afdalen

Een beetje liefde, meer kwaad.

Ik wil en ik wil niet.

Helpen

Woon in mij, zing in mij.

Het licht dat de ogen verblindt.

Het spijt me, Lan, dit was ooit de hemel.

De muur tussen "ik" en "jij".

Het spijt me, Lan, dit was ooit de hemel.

De hemelse verbinding wordt dunner en dunner.

Vrede, wat kan ik je geven?

Hemel en aarde braken in de handen.

Ooit was er geen duisternis, alleen Licht.

Duisternis broedt in mij.

Het spijt me, Lan, dit was ooit de hemel.

De muur tussen "ik" en "jij".

Het spijt me, Lan, dit was ooit de hemel.

Ik ben Lan, ik voel het verdriet van het universum.

Er was eens iemand die al het verdriet van de wereld op aarde neerwierp

En mijn hart eruit gesmeed.

En sindsdien voel ik verdriet...

Ga naar het licht dat je ogen verblindt.

Toen de eeuwigheid in mij stroomde,

Ik voelde me een vreemdeling in de wereld,

Aarde en lucht zijn als dun riet

Verspreid in mijn handen.

Ik ben Lan, ik voel het verdriet van het Universum...