Spielmann - Dunkelschön

Ich war ein Kind und träumte viel

Und hatte lange noch nicht Mai

Da trug ein Mann sein Saitenspiel

Zuhaus an unsrem Hof vorbei

Da hab ich bange aufgeschaut

Oh Mutter bitte lass mich frei

Bei seiner Laute erstem Laut

Brach etwas in mir entzwei

Ich wusste eh sein Sang begann

Es wird mein weitres Leben sein

Sing nicht, sing nicht, du fremder Mann

Sonst stimm ich in dein Lied mit ein

Du singst mit Glück und meine Müh

Mein Schicksal singst du viel zu früh

So dass ich reif und wachs und blüh

Und ewig mit dir weiter zieh

Sein Lied erklang

Und das Schicksal ließ mich mit ihm ziehn

Er sang von Liebe und von Glück

Und ich sang mit ihm

Sein Lied erklang

Und ich konnte nicht vor ihm entfliehn

Von seinem Vers gebannt

Konnt ich mit ihm nur ins Dunkel ziehn

Er sang vom Leben und vom Tod

Von wahrer Liebe und von Not

Vom Tag, der sich zur Nacht begab

Und flüsternd um die Stille warb

Er sang von Stunden, die ich still

Allein in schwarzen Nächten lag

Von Träumen, die ich heimlich barg

Und flehend um Erlösung bat

Er sang und dann verklang sein Schritt

Er musste ewig weiter ziehn

Er sang mein Leid, das ich nie litt

Und sang das Glück, das mir entglitt

Er nahm mich mit auf seinen Weg

Und keiner weiß, wohin, wohin

Mit den Wolken zogen wir

Und ewig klingt sein Vers in mir

Vater, Mutter, alle Brüder

Suchten mich und zogen aus

In Gedanken war ich wieder

Rein wie Schnee und früh zuhaus

Hab dem Spielmann nie verziehen

Dass er mir sein Lied gebracht

Doch ich war alsbald vergessen

Einsam in der Spielmannsnacht

Ik was een kind en droomde veel

En het was nog geen mei

Een man droeg zijn snaarinstrument

Thuis langs onze boerderij

Toen keek ik angstig op

Oh moeder, laat me alsjeblieft vrij

Bij zijn luit eerste geluid

Er brak iets in mij

Ik wist het voordat zijn lied begon

Het zal de rest van mijn leven zijn

Zing niet, zing niet, jij vreemde man

Anders doe ik mee met je lied

Je zingt met geluk en mijn problemen

Je zingt mijn lot veel te vroeg

Zodat ik rijp en groei en bloei

En voor altijd met je verder gaan

Zijn lied speelde

En het lot liet me met hem meegaan

Hij zong van liefde en geluk

En ik zong met hem

Zijn lied speelde

En ik kon niet aan hem ontsnappen

Verboden door zijn vers

Ik kon alleen met hem in het donker gaan

Hij zong over leven en dood

Van ware liefde en van nood

Van de dag die in de nacht verandert

En fluisterde voor de stilte

Hij zong van uren dat ik stil was

Lig alleen in zwarte nachten

Van dromen die ik stiekem verborg

En smeekte om verlossing

Hij zong, en toen vervaagde zijn stap

Hij moest voor altijd verder

Hij zong mijn verdriet dat ik nooit heb geleden

En zong het geluk dat van me weggleed

Hij nam me mee op zijn weg

En niemand weet waar, waar

We gingen met de wolken

En voor altijd klinkt zijn vers in mij

Vader, moeder, alle broers

Ze zochten me en vertrokken

Ik was weer in mijn gedachten

Zuiver als sneeuw en vroeg thuis

Heb de minstreel nooit vergeven

Dat hij me zijn lied bracht

Maar ik was snel vergeten

Eenzaam in de Spielmannsnacht