A Thousand Towers White - Dragonland

I raise up my head and gaze upon silvery seashores

With the sand on my feet and with the sun on my back

For days the coast leads my journey shining in the misty dew I see

There, a thousand spires

Glowing like fire in the sun

I see them rising o’er these open plains

And I know I shall remember forever

How I saw a thousand towers white

When young I was told

Of a city of might and of honour

An empire’s crown, as powerful as it was feared

And now as I stand before her

I set my eyes upon a waking dream

There, a thousand spires

Gleaming like ice in the sun

I see them rising o’er these open plains

And I know I shall remember forever

How I saw a thousand towers white

Mirrorlike gates stretch before me

Blazing serene in the dawn

Split open for vast lines of many men

I gaze beyond in bewilderment

Shattered hearts and dreams

Crushed by grievous tyranny

Crumbling homes and screams

Among corrupted industry

A sinister reign

Brother is turned against brother

Irrational fear enslaved the dwarves and the elves

What lies beyond such opression?

Shining towers cast a shade on me

There, a thousand spires

Glowing like fire in the sun

But I see no honour in these broken men

Yet I know I will remember forever

How I saw a thousand towers white

Ik hef mijn hoofd op en kijk naar zilverachtige zeekusten

Met het zand aan mijn voeten en met de zon op mijn rug

Dagenlang leidt de kust mijn reis, stralend in de mistige dauw die ik zie

Daar, duizend torens

Gloeiend als vuur in de zon

Ik zie ze opstijgen over deze open vlaktes

En ik weet dat ik het voor altijd zal onthouden

Hoe ik duizend torens wit zag

Toen ik jong was, werd me verteld

Van een stad van macht en eer

De kroon van een rijk, even krachtig als gevreesd

En nu ik voor haar sta

Ik heb mijn ogen gericht op een wakkere droom

Daar, duizend torens

Glanzend als ijs in de zon

Ik zie ze opstijgen over deze open vlaktes

En ik weet dat ik het voor altijd zal onthouden

Hoe ik duizend torens wit zag

Spiegelachtige poorten strekken zich voor me uit

Stralend sereen in de dageraad

Opengesplitst voor grote rijen van veel mannen

Ik kijk verbijsterd verder

Gebroken harten en dromen

Verpletterd door zware tirannie

Afbrokkelende huizen en geschreeuw

Onder de corrupte industrie

Een sinistere regering

Broer keert zich tegen broer

Irrationele angst maakte de dwergen en de elfen tot slaaf

Wat ligt er achter zo'n onderdrukking?

Stralende torens werpen een schaduw over mij

Daar, duizend torens

Gloeiend als vuur in de zon

Maar ik zie geen eer in deze gebroken mannen

Toch weet ik dat ik me voor altijd zal herinneren

Hoe ik duizend torens wit zag