The Black Mare - Dragonland

Crack of thunder, sound of rain across the endless fields

as we speed towards the night upon a steed that never yields

Black as the night, swift as the wind and eyes of emerald green

In restless flight our journey takes us further east

The seventh day we reach the west trail

through the Nethermoor

guides us through the mist

Across the river past the grey stones of Ne’anthor, stars shine our way

Journey into far away

and to forgotten lands

and here by my side

she will ride there with me To the home of her kind

I see creatures from old stories I thought make believe

Crawling in the shades with thousand eyes they gaze upon me She lifts her head up like she senses unseen enemies

In the black of night a shadow watches over me On the second moon we set out east for Val’inthor

Where her kindred dwell

We pass the mighty ruined citadels of ancient lore

The moon lights our way

Journey into far away

and to forgotten lands

and here by my side

she will ride there with me To the home of her kind

Ghostly specters, faded wanderers that gone before

reveals the passage through the river to the northern shore

Something dwells within the dark I sense we’re not alone

though I know it cannot pass beyond the warding stones

before the break of fall we stand before the sacred realm

where her kindred dwell

we make camp in crumbling temples by the raging ford

light shine our way

Journey into far away

and to forgotten lands

and here by my side

she will ride there with me She’s the queen of her kind

Knal van de donder, geluid van regen over de eindeloze velden

terwijl we naar de nacht snellen op een ros dat nooit meegeeft

Zwart als de nacht, snel als de wind en ogen van smaragdgroen

In rusteloze vlucht brengt onze reis ons verder naar het oosten

De zevende dag bereiken we het westelijke pad

door de Nethermoor

leidt ons door de mist

Aan de overkant van de rivier langs de grijze stenen van Ne'anthor schijnen sterren onze kant op

Reis naar ver weg

en naar vergeten landen

en hier aan mijn zijde

ze zal daar met mij rijden naar het huis van haar soort

Ik zie wezens uit oude verhalen die ik dacht te laten geloven

Kruipend in de schaduwen met duizend ogen staren ze naar me Ze heft haar hoofd op alsof ze onzichtbare vijanden voelt

In het zwart van de nacht waakt een schaduw over mij Op de tweede maan vertrokken we naar het oosten naar Val'inthor

Waar haar verwanten wonen

We passeren de machtige verwoeste citadellen van de oude overlevering

De maan verlicht onze weg

Reis naar ver weg

en naar vergeten landen

en hier aan mijn zijde

ze zal daar met mij rijden naar het huis van haar soort

Spookachtige spoken, vervaagde zwervers die vroeger waren

onthult de doorgang door de rivier naar de noordelijke oever

Er woont iets in het donker. Ik voel dat we niet alleen zijn

hoewel ik weet dat het niet voorbij de schilden kan komen

voor het aanbreken van de herfst staan ​​we voor het heilige rijk

waar haar verwanten wonen

we slaan ons kamp op in afbrokkelende tempels bij de razende doorwaadbare plaats

licht schijnt onze kant op

Reis naar ver weg

en naar vergeten landen

en hier aan mijn zijde

ze zal daar met mij rijden Ze is de koningin van haar soort