Wundenküssen - Dornenreich

Winzárten:

«Ich fing alle Wunden ohne Rücksicht ein

Ließ keinen Schmerz zurück für all die Menschlein — wein!

All der süße Schmerz von draußen dort herein

Den Trost will ich nicht missen — nie und nimmer — nein!»

Kargáist:

«Doch Wunden werden Narben

Und Narben bleiben häßlich

Der Trost ist flüchtiges Empfinden

Die Narben sichtbar weilend gräßlich

Uns selbst die Wunde, die nicht rot weint

Sie findet meinen Blick

Ich spreche wahr

Zu lösen Deinen Schicksalsstrick.»

Winzárten:

«Ja, ja ich kenne Dich — „der Trost ist nicht von Dauer“

Und ja, ich kenne mich — Du harrst vergebens Lauer.»

Kargáist:

«Beharrlich bist Du, stur, noch mehr als gedacht

Doch sieh' - Gefühle greifen leer

Nur Augen wägen letztlich schwer.»

Winzárten:

«Wie die Wunde mir bald Trost

Wird die Narbe später Dein Wohl sein

Da häßlich Du mich schimpfst

Deine Haltung bringt mir Wunden ein.»

Winzárten:

«Süße Wunden, süßer Trost, immersüßer Wundenkuß.»

Kargáist:

«Häßlich, gräßlich, schäme Dich!»

Soorten wijn:

«Ik ving alle wonden zonder acht te slaan»

Liet geen pijn voor alle kleine mensen - huilen!

Alle zoete pijn van daarbuiten

Ik wil de troost niet missen - nooit, nooit - nee!"

Kargaist:

"Maar wonden worden littekens

En littekens blijven lelijk

De troost is een vluchtige sensatie

De littekens zichtbaar terwijl ze afschuwelijk zijn

Wijzelf de wond die niet rood huilt

Ze vindt mijn blik

ik spreek de waarheid

Om het touw van je lot los te maken."

Soorten wijn:

«Ja, ja ik ken je — "de troost is niet blijvend"

En ja, ik ken mezelf - je wacht tevergeefs om op de loer te liggen."

Kargaist:

«Je bent volhardend, koppig, zelfs meer dan je dacht

Maar kijk - gevoelens zijn leeg

Uiteindelijk wegen alleen de ogen zwaar."

Soorten wijn:

«Zodra de wond me troost»

Zal het litteken later goed voor je zijn?

Omdat je me lelijk noemt

Je houding brengt me wonden."

Soorten wijn:

"Zoete wonden, zoete troost, altijd zoete kus van wonden."

Kargaist:

"Lelijk, verschrikkelijk, schaam je!"