Und Wie Ein Kind In Deiner ... - Dornenreich

Wenn der Tag traurig in die Dunkelheit flieht

und ein Klagelied erklingt, von den Winden der Sehnsucht, den Tr¤nen des Lichts

Wenn Stille pl¶tzlich des Waldes D¤mmer-Geist ergreift

und das Meer sich peitschend vor deinem Namen verneigt

Wenn Schatten verschmelzen ein endloses Meer

aus flammenden Sternen, verborgenen Perlen

das weise Gesicht vollendet die Pracht

das Leben in Ehrfurcht, erstarrt vor der Nacht

Des N¤chtens Antlitz ich erlegen

wie ein Kind in Deiner Hand

beschјtz mich durch «den Schild"des Nebels

zeig mir Wege unbekannt

So folge mir wenn «Schmerz"dich qu¤lt, enthјlle deine Schwingen — sonst ist es zu sp¤t,

verloren in einer Welt wo Zeit vergeht.

Zusammen wir erstreben den einsamsten

Pfad

im zarten Schein des Silberlichts, der nur im Traum schien greifbar nah…

Eine Reise ins Ungewisse, doch der «Schmerz"scheint zu verzagen

als wir durchbrechen den Schleier dichter Schwaden

mit jedem Schlag st¤rker der Verlust meiner Narben

und aus weiter Ferne erreicht mich eine Melodie-

(die mich tr¶stet wie noch nie, mich willenlos in ihren Banne zieht

-das Paradies!

und wie ein Kind in Deiner…)

Wanneer de dag helaas in de duisternis vlucht

en een klaagzang weerklinkt, uit de winden van verlangen, de tranen van licht

Wanneer stilte plotseling de schemergeest van het bos grijpt

en de zee buigt voor je naam, uithalend

Wanneer schaduwen samensmelten tot een eindeloze zee

van vlammende sterren, verborgen parels

het wijze gezicht voltooit de pracht

leven in ontzag, bevroren voor de nacht

Ik bezweek voor het gezicht van de nacht

als een kind in je hand

bescherm me met het "schild" van de mist

toon me onbekende wegen

Dus volg me als "pijn" je kwelt, onthul je vleugels - anders is het te laat,

verloren in een wereld waar de tijd vliegt.

Samen streven we naar de eenzaamste

pad

in de tere gloed van het zilveren licht, dat alleen in dromen binnen handbereik leek...

Een reis naar het onbekende, maar de "pijn" lijkt te wanhopen

als we door de sluier van dichte wolken breken

met elke klap verergert het verlies van mijn littekens

en van ver bereikt een melodie mij

(die me troost als nooit tevoren, trekt me moedeloos in haar ban

-Het paradijs!

en als een kind in de jouwe...)