Grell Und Dunkel Strömt Das Leben - Dornenreich

Was zieht her von welker Nacht?

Ich bin es selbst und gebe Acht,

daß niemand mich verstehen macht:

Zwar meinen meine Sinne mich,

doch treu sind sie auch dann nur sich,

Ich nehme stets, was sie mir geben,

denn bislang reicht’s zum Überleben.

Doch bitte, Mensch,

denk' an nichts Großes!

es bleibt Überleben, und zwar

ein Bloßes.

Was zieht her von welker Nacht?

Ich bin es selbst und gebe Acht,

daß niemand mich verstehen macht:

Ich hab' mir alles ausgedacht,

habe überhaupt nur viel gedacht,

der Tod hat mich schon in Verdacht,

daß ich — zum Leben nie erwacht,

Noch heute schwärzer träumen möchte.

Eine Lüge scheint so grell,

(m)eine Wahrheit weithin dunkel,

was zieht her von welker Nacht?

Meine Augen sehn nur hell …

Mein Gedanke stirbt zu schnell …

Wat komt er uit de verdorde nacht?

Ik ben mezelf en pas op

dat niemand me laat begrijpen:

Hoewel mijn zintuigen mij betekenen,

maar zelfs dan zijn ze alleen trouw aan zichzelf,

Ik neem altijd wat ze me geven

want tot nu toe is het genoeg om te overleven.

Maar alsjeblieft, mens

denk niet aan iets groots!

het blijft overleven, namelijk

een louter.

Wat komt er uit de verdorde nacht?

Ik ben mezelf en pas op

dat niemand me laat begrijpen:

ik heb het allemaal bedacht

Ik dacht gewoon veel

de dood heeft me al verdacht,

dat ik - nooit tot leven kom,

Wil je vandaag zwarter dromen.

Een leugen schijnt zo helder

(mijn) enige waarheid ver duister,

wat komt er van de verdorde nacht?

Mijn ogen zien alleen helder...

Mijn gedachte sterft te snel...