Reime Faucht Der Märchensarg - Dornenreich

Es war einmal vor langer Zeit,

eine Wesenschar, zu träumen bereit.

Vor dunklen Burgen schauderte man,

von Feen schien man angetan.

Ein Leichtes war es Schätze zu finden,

weit leichter noch ein Herz in Rinden.

Schmale Pfade luden ein,

nur fort, weit fort von Haus und Heim.

Einst Wasserklänge Farne dachten,

als Märchen über Träume wachten.

Als Blüten der Wolke Blick entlohnten,

Nebel kaum ein Tal verschonten,

und überall noch Märchen wohnten.

Als der Gräser Grün für golden galt,

gaben Träume der Wahrheit Wohlgestalt.

Als Leben mehr als Dasein hie

Er was eens, lang geleden

een menigte klaar om te dromen.

Voor donkere kastelen huiverde men,

een leek bezeten door feeën.

Het was gemakkelijk om schatten te vinden

veel lichter nog een hart in blaft.

Smalle paden uitgenodigd

gewoon weg, ver weg van huis en thuis.

Zodra water klinkt varens dacht

toen sprookjes over dromen waakten.

Toen bloesems de blik van de wolk beloonden,

Mist spaarde nauwelijks een vallei,

en overal leefden sprookjes.

Toen het gras groen was voor goud,

gaf dromen vorm aan waarheid.

Toen het leven meer was dan het bestaan