Meer Der Verdammnis - Dorn

Ich schwimme geschlagen und entkräftet

Auch andere schwimmen langsam mit oder ohne Ziel

Nich nah und nicht fern, an so manchen Pfad geheftet

Trotz Hoffnung verlieren sie aber jedes Spiel

Zu tief das Meer, um zu sehen den

Der tauchend, mit wenig Luft, blickt zum Licht

Der sterbend auf dem Grunde liegt, nah den Toten

Die nun zerschlagen, aber einst so schwammen wie ich

Manche fahren auf Schiffen, geleitet durch den Stern

Sicher und trocken an den Unteren vorbei

Blicken gierig nur nach anderen Schiffen in die Fern

Ein Schiff mit gleichem Ziel, mit gleicher Sklaverei

Denn fährt das Schiff nur mit Arbeit derer

Die einst frei schwammen und nun gefangen rudern

Ein Tribut für Brot und trockenes Warm

Das sie zahlen an ihre Ausbeuter Jahr um Jahr

Nur ganz oben am Himmel fliegen

Kann keiner derer, die sich unten bekriegen

Alle kämpfen im Meer der Verdammnis, des Lebens

Die Schlacht um Brot oder Gold oder des Todes Segen

Das Meer war schon immer da

Und es wird niemals schwinden

Denn der Mensch ist das Meer und jenes Drama

Wo alle am Glanz des Goldes erblinden

Fliehen kannst du nicht

Entscheiden musst du dich

Amboss oder Hammer du kannst nur sein

In dieser scheinheiligen Welt — kalt wie Stein

Ik zwem verslagen en uitgeput

Anderen zwemmen ook langzaam met of zonder doel

Niet dichtbij en niet ver, gehecht aan menig pad

Ondanks hoop verliezen ze elke wedstrijd

Te diep de zee om de te zien

Duiken, met weinig lucht, kijken naar het licht

Wie ligt stervend op de grond, dicht bij de doden?

Die nu gehavend zijn, maar ooit hebben gezwommen zoals ik

Sommigen rijden in schepen geleid door de ster

Veilig en droog voorbij de lagere

Alleen gretig kijken naar andere schepen in de verte

Een schip met hetzelfde doel, met dezelfde slavernij

Omdat het schip alleen vaart met het werk van die

Die ooit vrij zwommen en nu in gevangenschap roeien

Een eerbetoon aan brood en droog warm

Dat ze hun uitbuiters jaar na jaar betalen

Vlieg gewoon naar de top van de lucht

Geen van degenen die hieronder met elkaar vechten kan

Allen vechten in de zee van verdoemenis, van leven

De strijd om brood of goud of de zegen van de dood

De zee is er altijd geweest

En het zal nooit vervagen

Want de mens is de zee en dat drama

Waar iedereen blind wordt door de glans van het goud

Je kunt niet ontsnappen

Jij moet beslissen

Aambeeld of hamer dat kan je alleen zijn

In deze hypocriete wereld – koud als steen