Tapestry - Don McLean

Every thread of creation is held in position

By still other strands of things living

In an earthly tapestry hung from the skyline

Of smoldering cities, so gray and so vulgar

As not to be satisfied with their own negativity

But needing to touch all the living as well

And every breeze that blows kindly is one crystal breath

We exhale on the blue diamond heaven:

As gentle to touch as the hands of the healer

As soft as farewells whispered over the coffin

We’re poisoned by venom with each breath we take

From the brown sulfer chimney and the black highway snake

And every dawn that breaks golden is held in suspension

Like the yolk of the egg in albumen

Where the birth and the death of unseen generations

Are interdependant in vast orchestration

And painted in colors of tapestry thread

When the dying are born and the living are dead

And every pulse of your heartbeat is one liquid moment

That flows through the veins of your being

Like a river of life flowing on since creation

Approaching the sea with each new generation

You’re now just a stagnant and rancid disgrace

That is rapidly drowning the whole human race

And every fish that swims silent, every bird that fly freely

Every doe that steps softly

Every crisp leaf that falls, all the flowers that grow

On this colorful tapestry, somehow they know

That if man is allowed to destroy all we need

He will soon have to pay with his life for his greed

Elke scheppingsdraad wordt op zijn plaats gehouden

Door nog andere onderdelen van levende dingen

In een aards wandtapijt dat aan de skyline hing

Van smeulende steden, zo grijs en zo vulgair

Om niet tevreden te zijn met hun eigen negativiteit

Maar moet ook alle levenden aanraken

En elke bries die vriendelijk waait, is één kristallen adem

We ademen uit op de blauwe diamanten hemel:

Zo zacht om aan te raken als de handen van de genezer

Zo zacht als afscheid dat over de kist wordt gefluisterd

We worden vergiftigd door gif bij elke ademhaling die we nemen

Van de bruine zwavelschoorsteen en de zwarte snelwegslang

En elke dageraad die goud breekt, wordt in suspensie gehouden

Zoals de dooier van het ei in albumine

Waar de geboorte en de dood van onzichtbare generaties

Zijn onderling afhankelijk in grote orkestratie

En geschilderd in kleuren van tapijtdraad

Wanneer de stervenden geboren worden en de levenden dood zijn

En elke puls van je hartslag is een vloeibaar moment

Dat stroomt door de aderen van je wezen

Als een rivier van leven die voortvloeit uit de schepping

Met elke nieuwe generatie de zee naderen

Je bent nu gewoon een stilstaande en ranzige schande

Dat is een snelle verdrinking van de hele mensheid

En elke vis die stil zwemt, elke vogel die vrij rondvliegt

Elke hinde die zachtjes stapt

Elk fris blad dat valt, alle bloemen die groeien

Op dit kleurrijke wandtapijt weten ze het op de een of andere manier

Dat als de mens alles mag vernietigen wat we nodig hebben

Hij zal binnenkort met zijn leven moeten boeten voor zijn hebzucht