Empty Chairs - Don McLean

I feel the trembling tingle of a sleepless night

Creep through my fingers and the moon is bright

Beams of blue come flickering through my window pane

Like gypsy moths that dance around a candle flame

And I wonder if you know

That I never understood

That although you said you’d go

Until you did I never thought you would

Moonlight used to bathe the contours of your face

While chestnut hair fell all around the pillow case

The fragrance of your body rests beneath my head

A sympathy bouquet left with the love that’s dead

And I wonder if you know

That I never understood

That although you said you’d go

Until you did I never thought you would

Never thought the words you said were true

Never thought you said just what you meant

Never knew how much I needed you

Never thought you’d leave until you went

Morning comes and morning goes with no regret

And evening brings the memories I can’t forget

Empty rooms that echo as I climb the stairs

And empty clothes that drape and fall on empty chairs

And I wonder if you know

That I never understood

That although you said you’d go

Until you did I never thought you would

Ik voel de bevende tinteling van een slapeloze nacht

Kruip door mijn vingers en de maan is helder

Stralen van blauw flikkeren door mijn ruit

Als zigeunermotten die dansen rond een kaarsvlam

En ik vraag me af of je het weet

Dat heb ik nooit begrepen

Dat hoewel je zei dat je zou gaan

Tot je dat deed, had ik nooit gedacht dat je dat zou doen

Maanlicht gebruikt om de contouren van je gezicht te baden

Terwijl kastanjebruin haar rondom de kussensloop viel

De geur van je lichaam rust onder mijn hoofd

Een condoleanceboeket achtergelaten met de liefde die dood is

En ik vraag me af of je het weet

Dat heb ik nooit begrepen

Dat hoewel je zei dat je zou gaan

Tot je dat deed, had ik nooit gedacht dat je dat zou doen

Nooit gedacht dat de woorden die je zei waar waren

Nooit gedacht dat je precies zei wat je bedoelde

Nooit geweten hoeveel ik je nodig had

Nooit gedacht dat je zou vertrekken totdat je ging

De ochtend komt en de ochtend gaat zonder spijt

En de avond brengt de herinneringen die ik niet kan vergeten

Lege kamers die echoën als ik de trap oploop

En lege kleren die draperen en op lege stoelen vallen

En ik vraag me af of je het weet

Dat heb ik nooit begrepen

Dat hoewel je zei dat je zou gaan

Tot je dat deed, had ik nooit gedacht dat je dat zou doen