Poesia (1967) - Don Backy

Io che non ho, che non ho mai creduto nell’amore

E a niente che facesse batter forte forte il cuore

Adesso che anch’io ho provato un poco di dolore

M’accorgo che la vita è poesia se c'è l’amor

Io credo che nel buio più profondo una candela brillerà

E vivo perché voglio bene al mondo e a tutto quello che mi dà

Al vento che muove le foglie, al pianto di un bimbo

E alla poesia che canta il mare

Io credo all’amore per te, all’amore per te

Io credo che di sopra all’uragano, un’ombra bianca ci sarà

E il sole faccia splendere ogni giorno per la mia felicità

Al vento che bacia le spiagge, al chiaro di luna

Adesso credo mentre in me

È nato l’amore per te, l’amore per te

È nato l’amore per te, l’amore per te

Per te

Ik die niet heb, die nooit in liefde heb geloofd

En tot niets dat het hart sneller deed kloppen

Nu ik ook een beetje pijn heb gevoeld

Ik realiseer me dat het leven poëzie is als er liefde is

Ik geloof dat in de diepste duisternis een kaars zal schijnen

En ik leef omdat ik van de wereld hou en alles wat het me geeft

Naar de wind die de bladeren beweegt, naar het huilen van een kind

En op de poëzie die de zee zingt

Ik geloof in liefde voor jou, in liefde voor jou

Ik geloof dat er boven de orkaan een witte schaduw zal zijn

En laat de zon elke dag schijnen voor mijn geluk

In de wind die de stranden kust, in het maanlicht

Nu geloof ik terwijl ik in mij ben

Liefde voor jou was geboren, liefde voor jou

Liefde voor jou was geboren, liefde voor jou

Voor jou