Immaginare - Don Backy

Sapessi come è bello, amore

Ad occhi aperti immaginare

Ma tutto ciò che vede la mia mente a te non dice niente

Ed io ti voglio far capire

Che tu, volendo, puoi volare

Che non esiste tempo né distanza, chiuso in questa stanza

Cammino piano lungo il mare

Mi vedo e sono un pescatore

Un vecchio, là sull’isola di Creta, con la faccia quieta

Ed ogni ruga che ho sul viso

È nata quasi d’improvviso

Da un’esperienza senza fondo o una città del mondo

Immaginare che non c'è il rumore della fretta

Che alberi e fiori al loro sonno strappa

E riprovare ancora e mille volte il batticuore

Del primo istante in cui t’ho detto amore

E scendere nel mare senza alcun respiratore

Provare quale effetto fa morire

Poter tornare indietro e solamente per un po'

Per rivederti quando morirò

Immaginarsi giallo o negro

Sentirsi un brasiliano allegro

Un minatore con due occhi grigi o un ricco di Parigi

Io posso darti poco e niente

Dei beni intesi dalla gente

Avrò ben poche cose di valore, ma nel petto ho un cuore

Scuotendo la tua testa ed arruffandomi pianino

Così come si fa con un bambino

Resti a guardarmi incredula, ma molto dolcemente

Con occhi grandi e sempre sorridente

E dopo poco, riprendendo il gioco delle carte

Con le tue amiche quasi fosse un arte

Tu dici: «Che carino e quanto l’amo il mio ragazzo

Non ci badate, è solo un poco pazzo…»

Je weet hoe mooi het is, liefje

Stel je voor met je ogen open

Maar alles wat mijn geest ziet, zegt jou niets

En ik wil dat je het begrijpt

Dat je, als je wilt, kunt vliegen

Dat er geen tijd of afstand is, opgesloten in deze kamer

Ik loop langzaam langs de zee

Ik zie mezelf en ik ben een visser

Een oude man, daar op het eiland Kreta, met een rustig gezicht

En elke rimpel die ik op mijn gezicht heb

Het is bijna plotseling geboren

Van een bodemloze ervaring of een stad in de wereld

Stel je voor dat er geen haastgeluid is

Welke bomen en bloemen uit hun slaap

En probeer het opnieuw en duizend keer de hartslag

Van het eerste moment waarop ik liefde tegen je zei

En ga naar de zee zonder ademhalingsapparatuur

Uitproberen welk effect je doet sterven

In staat zijn om terug te gaan en slechts voor een korte tijd

Om je weer te zien als ik sterf

Stel je geel of zwart voor

Voel je een vrolijke Braziliaan

Een mijnwerker met twee grijze ogen of een rijke man uit Parijs

Ik kan je weinig en niets geven

Van de goederen bedoeld door de mensen

Ik zal heel weinig waardevolle dingen hebben, maar ik heb een hart in mijn borst

Je hoofd schudden en me zachtjes ruches

Net zoals je dat doet met een kind

Je blijft me vol ongeloof aankijken, maar heel zacht

Met grote ogen en altijd glimlachend

En na een tijdje het kaartspel hervatten

Met je vrienden alsof het een kunst is

Je zegt: "Wat schattig en hoeveel ik van mijn vriendje hou

Let niet op ons, hij is gewoon een beetje gek..."