Ali - Don Backy

Noi siamo quelli che, non moriranno mai

perchéquei nostri sogni, li lasceremo qui

Quei sogni frastornati, da quattro soldi in giù

quei sogni un po' bambini, fatti con il naso in su

Noi siamo quelli che, esprimono per voi

emozioni stracciate, o grandi ingenuità

Con povere canzoni, cantate un po' qua e là

noi accendiamo il buio, che azzurro si farà

Hanno ali, quelli come me

hanno ali, quelli come me

Amici di tristezze, o grandi nostalgie

pieni di tenerezze, o azzurre fantasie

Che arrivano nel cuore, e sfondano per te

la porta dell’amore, piùimpossibile che c'è

A generali e santi, possiamo dar del tu

e al gioco del potere, noi ci sputiamo su

E come San Francesco, parlare si potrà

con gli animali e i fiori, d’amore e di bontà

Hanno ali, quelli come me

hanno ali, quelli come me

Andiamo sulla luna, chiudendo gli occhi e

il mare lo inventiamo, anche dove non c'è

Bevendoci le notti, pervase di magia

noi coloriamo mondi, con matite di poesia

E i sapientoni sciocchi, che chiamano retrò

la musica leggera, per denigrarla un po'

Li troveròall'inferno, quando ci scenderò

per dargli un po' d’amore, io per loro canterò

Hanno ali, quelli come me

hanno ali, quelli come me

Wij zijn degenen die nooit zullen sterven

omdat we die dromen van ons hier zullen laten

Die verbijsterde dromen, van kleine centen naar beneden

dat soort kinderdromen, gemaakt met de neus omhoog

Wij zijn degenen die voor u uitdrukken

rafelige emoties of grote vindingrijkheid

Zing bij slechte liedjes hier en daar een beetje

we verlichten het donker, waardoor het blauw wordt

Ze hebben vleugels, mensen zoals ik

ze hebben vleugels, mensen zoals ik

Vrienden van verdriet of grote nostalgie

vol tederheid, of blauwe fantasieën

Die het hart bereiken en doorbreken voor jou

de deur naar liefde, het meest onmogelijke dat er is

We kunnen met generaals en heiligen spreken

en in het machtsspel spugen we op elkaar

En net als St. Franciscus zal het mogelijk zijn om te praten

met dieren en bloemen, van liefde en vriendelijkheid

Ze hebben vleugels, mensen zoals ik

ze hebben vleugels, mensen zoals ik

We gaan naar de maan, sluiten onze ogen en

wij vinden de zee uit, zelfs als die niet bestaat

Het drinken van de nachten, doordrongen van magie

we kleuren werelden, met poëziepotloden

En de domme betweters, die ze retro noemen

lichte muziek, om het een beetje te denigreren

Ik zal ze in de hel vinden als ik daarheen ga

om ze een beetje liefde te geven, zal ik voor ze zingen

Ze hebben vleugels, mensen zoals ik

ze hebben vleugels, mensen zoals ik