Nar Vi Har Dolket Guds Hjerte - Dodheimsgard

Så tetnet tåken til sist

Så vandrer vi endelig til Dødheimsgard

Tilvaerelsens morkeste elementer

Har stenket jorden med en gravskjendig ild

Jaget av lyset inn I tusener av mørke år

Har dårenskap av menneskers lavmål havnet

Forst så gråt vi, men så drakk vi

Og frydes nå over smerten de må lide

Hvorhen, så fortumlet samler de seg

Under Jahves undertrykkende trone

Evighetens herskende fader

Har for dem gjort glede til sorg

For himmelen har brutt sammen

Dithen vil de ikke finne vei

For VI har drevet vekk den gode

Gjennom den ypperste og hoyeste makt

Senket himmelens motbydelige glans

Og så vent hjem til det ulme, mørke dyp

Som en hird av sortsjelede riddere

Ikledd den evige natts tåke

Styrket av den belge sol

Og døden over de som provde å felle oss

En fråtsende stank av råttent blod

Av himmelens styrtede sonner

Dunster opp fra fortapelsens avgrunn

Vi gremmes over deres lyse minner

Men hyller deres død

Toen sloot de mist eindelijk

Dan lopen we eindelijk naar Dødheimsgard

De donkerste elementen van het leven

Heeft de aarde besprenkeld met een ernstig vuur

Achtervolgd door het licht in duizenden donkere jaren

Is de dwaasheid van menselijke dieptepunten geëindigd?

Eerst huilden we, maar toen dronken we

En verheug je nu over de pijn die ze moeten lijden

Waar, zo versuft komen ze samen?

Onder de onderdrukkende troon van Jahweh

De regerende vader van de eeuwigheid

Heeft voor hen vreugde in verdriet veranderd

Want de hemelen zijn afgebroken

Ze zullen hun weg daar niet vinden

Want WIJ hebben het goede verdreven

Door de hoogste en hoogste macht

Verlaagde de walgelijke uitstraling van de lucht

En dan thuis wachten in de smeulende, donkere diepten

Als een kudde ridders met zwarte koppen

Gekleed in de mist van de eeuwige nacht

Versterkt door de Belgische zon

En de dood van degenen die ons probeerden omver te werpen

Een bijtende stank van rot bloed

Van de gevallen zonen van de hemel

Verdampt uit de afgrond van het verderf

We nemen hun mooie herinneringen kwalijk

Maar breng hulde aan hun dood