Маяк - Дмитрий Колдун

Хрупкая, из тонкого стекла большой любовь была,

Такую ты ждала.

В океане наши корабли повсюду рядом шли,

Так близко как могли.

Весь мир, казалось нам — вода

И слепо тонны льда с тобой не замечали.

Припев:

Маяк тонущей мечты

Исчезают в белом шуме пустоты.

На дне моря из дождя

Я в руках последний раз держу тебя.

Ветер раздувал нам паруса

В холодные моря всё дальше унося.

В никуда ведет далекий свет,

Шептали звезды в след: «Для нас там места нет.»

Весь мир, казалось нам — вода

И слепо тонны льда с тобой не замечали.

Припев:

Маяк тонущей мечты

Исчезают в белом шуме пустоты.

На дне моря из дождя

Я в руках последний раз держу тебя.

На дне моря из дождя

Я в руках последний раз держу тебя.

Хрупкая, из тонкого стекла большой любовь была,

Такую ты ждала.

Breekbaar, gemaakt van dun glas, grote liefde was,

Hier zat je op te wachten.

In de oceaan gingen onze schepen overal zij aan zij,

Zo dichtbij als we konden.

De hele wereld leek ons ​​- water

En blindelings tonnen ijs met je niet in de gaten.

Refrein:

Vuurtoren van een zinkende droom

Verdwijnen in de witte ruis van de leegte.

Op de bodem van de zee tegen de regen

Ik houd je voor de laatste keer in mijn handen.

De wind waait onze zeilen

Steeds verder en verder de koude zeeën in.

Een ver licht leidt nergens heen,

De sterren fluisterden in het kielzog: 'Daar is geen plaats voor ons.'

De hele wereld leek ons ​​- water

En blindelings tonnen ijs met je niet in de gaten.

Refrein:

Vuurtoren van een zinkende droom

Verdwijnen in de witte ruis van de leegte.

Op de bodem van de zee tegen de regen

Ik houd je voor de laatste keer in mijn handen.

Op de bodem van de zee tegen de regen

Ik houd je voor de laatste keer in mijn handen.

Breekbaar, gemaakt van dun glas, grote liefde was,

Hier zat je op te wachten.