Манекен - Дмитрий Колдун

В который раз наступит утро.

Холодный, горький чай.

И надо дальше верить в чудо.

И в счастье верить, но снова не дает печаль.

Я на цепи и загнан в угол, и не спасет курить.

Я выбрал сам: идти по кругу, за ней бежать, её любить.

Припев:

Зачем, зачем, зачем, всё так невыносимо.

Я просто манекен, в глазах её красивых.

Зачем, скажи тогда, за ней бегу по краю?

Её любовь — игра, жестокая такая!

Так больно жжёт под тонкой курткой;

В неделю 8 дней, я говорю с гудками в трубке,

И изучаю штрихкоды проливных дождей.

Уносят рельсы безмятежно в чужие города.

Я все забыть смогу, конечно, но не её и никогда!

Припев:

Зачем, зачем, зачем, всё так невыносимо.

Я просто манекен, в глазах её красивых.

Зачем, скажи тогда, за ней бегу по краю?

Её любовь — игра, жестокая такая!

Пустые небеса!

Может быть,

Когда-нибудь и будут вместе наши души.

Все мысли без тебя!

А пока, просто беги.

Зачем, зачем, зачем…

Я просто манекен…

Припев:

Зачем, зачем, зачем, всё так невыносимо.

Я просто манекен, в глазах её красивых.

Зачем, скажи тогда, за ней бегу по краю?

Её любовь — игра, жестокая такая!

Weer komt de ochtend.

Koude, bittere thee.

En we moeten in wonderen blijven geloven.

En geloof in geluk, maar verdriet geeft niet meer.

Ik ben aan een ketting en in het nauw gedreven, en roken zal me niet redden.

Ik koos voor mezelf: rondjes lopen, achter haar aan rennen, van haar houden.

Refrein:

Waarom, waarom, waarom, alles is zo ondraaglijk.

Ik ben maar een etalagepop, in de ogen van haar mooie.

Waarom, vertel me dan, ren ik achter haar aan langs de rand?

Haar liefde is een spel, zo wreed!

Het brandt zo pijnlijk onder een dun jasje;

8 dagen per week spreek ik met piepjes aan de telefoon,

En het bestuderen van de streepjescodes van zware regenval.

De rails worden sereen naar vreemde steden gedragen.

Ik kan natuurlijk alles vergeten, maar haar niet en nooit!

Refrein:

Waarom, waarom, waarom, alles is zo ondraaglijk.

Ik ben maar een etalagepop, in de ogen van haar mooie.

Waarom, vertel me dan, ren ik achter haar aan langs de rand?

Haar liefde is een spel, zo wreed!

Lege luchten!

Misschien,

Op een dag zullen onze zielen samen zijn.

Alle gedachten zonder jou!

Voor nu, gewoon rennen.

Waarom, waarom, waarom...

ik ben maar een paspop...

Refrein:

Waarom, waarom, waarom, alles is zo ondraaglijk.

Ik ben maar een etalagepop, in de ogen van haar mooie.

Waarom, vertel me dan, ren ik achter haar aan langs de rand?

Haar liefde is een spel, zo wreed!