Vis-a-vis - Дмитрий Хворостовский

Я смотрю в зеркало,

И в зеркале маячит неузнавание.

Только одиночество, мой визави,

Не оставляет меня денно и нощно.

Дьявольское молчание раздирает рот.

Сердце, как сумасшедший в смирительной рубашке,

Колотится о грудную клетку.

Оно рвется наружу, чтобы ищейкой помчаться по твоим следам.

Ты не со мной.

Ты выбрала его.

Я потерялся.

Я потерял свой покой, свой свет, своё «завтра».

Прости мне мою муку, моё несогласие —

Я буду надеяться, ждать,

Что когда-нибудь.

когда-нибудь ты вернёшься.

Вернёшься ко мне.

Знаешь, а ведь это правда —

Иногда

_______________от любви

_____________________________________ умирают…

ik kijk in de spiegel

En verkeerde herkenning doemt op in de spiegel.

Alleen eenzaamheid, mijn tegenhanger,

Laat me niet dag en nacht in de steek.

Een duivelse stilte scheurt om de mond.

Hart als een gek in een dwangbuis

Beuken op de borst.

Het haast zich naar buiten om in je sporen te rennen als een bloedhond.

Je bent niet bij mij.

Jij hebt hem gekozen.

Ik ben verdwaald.

Ik verloor mijn vrede, mijn licht, mijn "morgen".

Vergeef me mijn kwelling, mijn meningsverschil -

Ik zal hopen, wachten

Wat dan ook.

op een dag kom je terug.

Kom bij me terug.

Weet je, maar het is waar -

Soms

_______________ van liefde

___________________________________________ zijn stervende…