На безымянной высоте - Дмитрий Хворостовский

Дымилась роща под горою

И вместе с ней горел закат

Нас оставалось только трое

Из восемнадцати ребят.

Как много их, друзей хороших

Лежать осталось в темноте

У незнакомого поселка,

На безымянной высоте.

Светилась, падая, ракета

Как догоревшая звезда.

Кто хоть однажды видел это,

Тот не забудет никогда.

Он не забудет, не забудет

Атаки яростные те

У незнакомого поселка,

На безымянной высоте.

Над нами мессеры кружили,

И было видно словно днем,

Но только крепче мы дружили

Под перекрестным артогнем.

И как бы трудно не бывало,

Ты верен был своей мечте

У незнакомого поселка,

На безымянной высоте.

Мне часто снятся все ребята

Друзья моих военных дней.

Землянка наша в три наката,

Сосна, сгоревшая над ней.

Как будто вновь я вместе с ними

Стою на огненной черте

У незнакомого поселка,

На безымянной высоте.

Rookte een bosje onder de berg

En de zonsondergang brandde met haar

Er waren nog maar drie van ons over.

Van de achttien jongens.

Hoeveel van hen, goede vrienden

Links liggen in het donker

In een onbekend dorp

Op een niet nader genoemde hoogte.

Gloeiend, vallend, raket

Als een opgebrande ster.

Wie heeft dit ooit gezien

Hij zal het nooit vergeten.

Hij zal niet vergeten, zal niet vergeten

De aanvallen zijn woedend

In een onbekend dorp

Op een niet nader genoemde hoogte.

Messers cirkelden boven ons,

En het was zichtbaar als overdag,

Maar alleen sterker waren we vrienden

Onder kruisvuur.

En hoe moeilijk het ook is,

Je was trouw aan je droom

In een onbekend dorp

Op een niet nader genoemde hoogte.

Ik droom vaak van alle jongens

Vrienden van mijn oorlogsdagen.

Onze dugout in drie rollen,

De pijnboom brandde erboven.

Het is alsof ik weer bij ze ben

Ik sta in vuur en vlam

In een onbekend dorp

Op een niet nader genoemde hoogte.