С ума нейдёт красавица - Дмитрий Хворостовский

С ума нейдет красавица!

И рад бы забыть ее, забыть-то силы нет.

Напрасно думал честью кончить дело, напрасно засылал к отцу я сватов.

Велел сказать купец мне наотрез: благодарим боярина за ласку, а дочь свою я обещал другому, Ивану Лыкову, что возвратился недавно из краев сюда заморских.

(Отходит от окна.)

Куда ты удаль прежняя девалась,

Куда умчались дни лихих забав?

Не тот я стал теперь — все миновало,

Отвага мне души не веселит,

И буйная головушка поникла.

Не узнаю теперь я сам себя,

Не узнаю Григория Грязного.

Куда ты удаль прежняя девалась,

Куда умчались дни лихих забав?

Не тот я стал теперь, не тот я стал.

Бывало мы, чуть девица по сердцу, нагрянем ночью,

дверь с крюка сорвали, красавицу на тройку, и пошел.

Нагрянули, и поминай, как звали.

Не мало их я выкрал на роду,

не мало их умчал на борзых конях

и юной девичьей красою потешил кровь горячую свою.

Не узнаю теперь я сам себя, не узнаю Григория Грязного.

Не тот я стал теперь.

К чему насилье?

Не прихоть, а любовь крушит мне душу.

Чем кончится, что будет впереди, не знаю сам.

А Лыкову Ивашке не обходить кругом налоя с Марфой!

Позвал гостей.

Хочу забыться с ними.

Придет ли только Елисей Бомелий?

Он мне нужнее всех.

Een schoonheid zal niet gek worden!

En ik zou haar graag vergeten, er is geen kracht om te vergeten.

Tevergeefs heb ik gedacht de zaak met eer te beëindigen, tevergeefs heb ik koppelaars naar mijn vader gestuurd.

De koopman beval me om ronduit te zeggen: we danken de jongen voor de vriendelijkheid, en ik beloofde mijn dochter aan een ander, Ivan Lykov, dat ik hier onlangs uit overzeese landen was teruggekeerd.

(Gaat weg van het raam.)

Waar ging je heen de oude durf,

Waar zijn de dagen van onstuimige plezier gebleven?

Ik ben niet meer dezelfde nu - alles is voorbij,

Moed verblijdt mijn ziel niet,

En het wilde kleine hoofdje hing neer.

Ik herken mezelf nu niet

Ik herken Grigory Gryazny niet.

Waar ging je heen de oude durf,

Waar zijn de dagen van onstuimige plezier gebleven?

Niet dat ik nu ben geworden, niet dat ik ben geworden.

Vroeger daalden wij, een klein meisje in hart en nieren, 's nachts af,

De deur was van de haak gescheurd, de schoonheid stond in de top drie en hij ging.

Ze doken naar binnen en onthoud wat je naam was.

Niet een paar van hen heb ik in natura gestolen,

niet een paar van hen snelden weg op windhondenpaarden

en met jeugdige maagdelijke schoonheid vermaakte hij zijn hete bloed.

Ik herken mezelf nu niet, ik herken Grigory Gryazny niet.

Ik ben nu niet dezelfde.

Waarom geweld?

Geen gril, maar liefde verplettert mijn ziel.

Hoe het zal eindigen, wat er zal komen, ik weet het zelf niet.

En Lykov Ivashka kan niet rondgaan met Marfa!

Uitgenodigde gasten.

Ik wil ze vergeten.

Zal alleen Elisa Bomelius komen?

Ik heb hem meer nodig dan wie dan ook.