Azedo e Amargo - Djavan

Ela é chegada

Em azedo e amargo

Leite com sal

E outros bodes

Se ela fosse planta seria

A comigo-ninguém-pode

Em seus cabelos

A curva da fita

Prende a flor da madrugada

Mas nas unhas se vê

O quanto é aflita, invocada

Por amor, ando por onde for

Por você faço o que for

Pra viver, deixa vir

Diz-me por onde ir

Corre atrás, pra não ter dúvidas mais

Verga esse traço

Que a induz à solidão

Deixa que um abraço

Em sua onda de calor

A revele, leve, apta até pra ilusão…

Sonho percorrê-la

Por estradas vicinais

Conhecer por dentro

Como a luz nos cafezais

Pra contê-la e tê-la

Nos lençóis vazios

Dos meus ais

ze is gearriveerd

In zuur en bitter

melk met zout

En andere geiten

Als ze een plant was, zou ze dat zijn

Met mij-niemand-kan

In je haar

De lintcurve

Houd de ochtendbloem vast

Maar in de nagels kun je zien

Hoe bedroefd, aangeroepen

Voor de liefde ga ik waar ik ook ga

Voor jou doe ik wat dan ook

Om te leven, laat het komen

vertel me waar ik heen moet

Ren terug, om niet meer te twijfelen

buig dat spoor

Wat haar tot eenzaamheid brengt

laat een knuffel

In je hittegolf

Onthul, licht, zelfs geschikt voor illusie...

droom om het te lopen

Via zijwegen

ken van binnen

Zoals het licht in de koffieplantages

Om het te bevatten en te hebben

in de lege bladen

van mijn ellende