Притяжение - Дино

На балконе голы стены, да ковролин,

Каскадом дыма эти кадры, словно, глупый фильм.

Как будто сломаны, но что-то вбивает то в гугл,

На выдаче вместо того что бреда груды.

Стены трут как обувь тесная, вот бы снять,

стала песня честная, выйти, снять.

Очевидно так что общий пазл наш разобрать,

Не до сна и в мыслях дикий спам, как-то странно там.

Рамки, за которые так просто не выйти,

Выхода нет или просто не видим.

К тебе идут много дорог, в трек барабан,

А нам с тобой разные города,

Поменял на небо потолок,

Чтобы увидеть тебя пока не увидели закат облака.

И мир несется в окне,

В котором будет солнце обжигать песок или падать снег.

Кто куда, а я к тебе, кто куда, а я к тебе,

Кто куда, а я к тебе.

Сколько мы нажимали на стоп, прежде чем увидели простор.

, слышу рингтон, читаю текст,

Ты где?

Отвечаю коротко что я к тебе.

Через барьеры слов, через сотни снов,

Или встречаем в пути солнце как восток.

И может валимся с ног и друг к другу мы тянемся снова как цветы весной,

Сквозь летний зной, снова вместе везде мы как дома.

Ведь мало нам голоса в провод, голоса в трубы,

Встречи — это не трудно, мир круглый.

К тебе идут много дорог, в трек барабан,

А нам с тобой разные города,

Поменял на небо потолок,

Чтобы увидеть тебя пока не увидели закат облака.

И мир несется в окне,

В котором будет солнце обжигать песок или падать снег.

Кто куда, а я к тебе, кто куда, а я к тебе,

Кто куда, а я к тебе.

Er zijn kale muren op het balkon, ja tapijt,

Een waterval van rook, deze shots zijn als een stomme film.

Alsof het kapot is, maar iets drijft het naar Google,

Over uitlevering in plaats van stapels onzin.

De muren wrijven als strakke schoenen, ik wou dat ik ze uit kon doen,

het lied werd eerlijk, ga uit, doe het uit.

Uiteraard, dus onze gemeenschappelijke puzzel om te demonteren,

Niet aan het slapen en wilde spam in mijn gedachten, op de een of andere manier vreemd daar.

Frames waar het zo gemakkelijk is om niet te gaan,

Er is geen uitweg, of we zien het gewoon niet.

Vele wegen gaan naar jou, een trom in de baan,

En jij en ik zijn verschillende steden,

Veranderde het plafond in de lucht,

Om jou te zien voordat de wolken de zonsondergang zien.

En de wereld snelt door het raam,

Waarin de zon het zand zal verbranden of sneeuw zal vallen.

Wie gaat waarheen, en ik naar jou, wie gaat waar, en ik naar jou,

Wie gaat waarheen, en ik naar jou.

Hoe vaak we op de stop hebben gedrukt voordat we de open ruimte zagen.

, hoor de ringtone, lees de tekst,

Waar ben je?

Ik antwoord kort dat ik voor jou ben.

Door barrières van woorden, door honderden dromen,

Of we ontmoeten onderweg de zon als het oosten.

En misschien vallen we van onze voeten en reiken we weer naar elkaar als bloemen in de lente,

Door de zomerse hitte weer samen overal waar we thuis zijn.

Stemmen in de draad, stemmen in pijpen zijn voor ons immers niet genoeg,

Vergaderen is niet moeilijk, de wereld is rond.

Vele wegen gaan naar jou, een trom in de baan,

En jij en ik zijn verschillende steden,

Veranderde het plafond in de lucht,

Om jou te zien voordat de wolken de zonsondergang zien.

En de wereld snelt door het raam,

Waarin de zon het zand zal verbranden of sneeuw zal vallen.

Wie gaat waarheen, en ik naar jou, wie gaat waar, en ik naar jou,

Wie gaat waarheen, en ik naar jou.