Холод - Дино

Будни будут будить будильником беспардонно,

С закрытыми глазами удар по кнопке, все ровно.

Работа есть, но какая-то.

Пока солнце в окна светит нам, есть дела.

Зима ленно поднимает нас с диванов,

Чтобы погружаться батискафом в море планов

И идти по струнам, так как скажет босс,

Ежедневный спринт, еженедельный кросс!

Но сегодня без него, будни отделила ночь.

Включаю что-нибудь погромче, с подчерком тепла.

На следующие два дня особый план,

Чувства будто выдали мне полный карт-бланш.

Покинул постель, после покинул подъезд,

Как-то быстрей, чем обычно и в серой толпе

Взгляд от которого внутренний голос запел,

Испытал на себе феномен притяжения тел!

Припев:

Холод с ног до головы пробрал,

Пусть зима, но стоим в дыме,

Я спросил имя и уже теплей.

О том, куда шел, забыл и запал,

Снаружи ниже нуля, внутри капель.

И для нас это не сон, это не игра!

Стали ярче цвета в сто крат, в сто крат!

Между нами искра!

Скажи, как теперь спать?

Скажи, как теперь спать?

Накануне сон, где только я и все,

Опушка леса, его звуки — это песни сон!

И сюжет перекинул меня на песок.

Горизонт делил море и небо полосой.

Интересные места, корабли, бриз, мачты.

Но на этом я ненадолго завис, дальше,

Стороны света, города, районы, реки, склоны гор,

С местами перебор, новый телепорт.

На этот раз наша зима, я как всегда зевал,

Это с утра, я пешеход без водительских прав.

По тротуару в кофейню прямиком потом,

Какую-то часть не помню, такой вот сон.

Также на улице, капюшон накинув,

Я жду зеленый, встреча, искра!

И я лечу, к реальности мчусь,

Открыл глаза в комнате тёмной,

Вспомнил об этом, все случилось наяву,

А не где-то!

Припев:

Холод с ног до головы пробрал,

Пусть зима, но стоим в дыме,

Я спросил имя и уже теплей.

О том, куда шел, забыл и запал,

Снаружи ниже нуля, внутри капель.

И для нас это не сон, это не игра!

Стали ярче цвета в сто крат, в сто крат!

Между нами искра!

Скажи, как теперь спать?

Скажи, как теперь спать?

Weekdagen zullen schaamteloos wakker worden met een wekker,

Met gesloten ogen, op de knop drukken, gaat alles soepel.

Er is werk, maar wel wat.

Zolang de zon door onze ramen schijnt, hebben we dingen te doen.

De winter tilt ons lui van de banken,

Om als een bathyscaaf in de zee van plannen te duiken

En loop langs de touwtjes, zoals de baas zegt,

Dagelijkse sprint, wekelijkse cross!

Maar vandaag, zonder hem, werden de weekdagen gescheiden door de nacht.

Ik zet iets harder aan, met de nadruk op warmte.

Voor de komende twee dagen een speciaal plan

Gevoelens alsof ze me een volledige carte blanche gaven.

Links het bed, dan links de ingang,

Op de een of andere manier sneller dan normaal en in de grijze menigte

De blik van waaruit de innerlijke stem zong,

Ervaren het fenomeen van aantrekking van lichamen!

Refrein:

De kou ging van top tot teen,

Laat het winter zijn, maar we staan ​​in rook,

Ik vroeg om een ​​naam en al warmer.

Over waar hij heen ging, vergat hij en zonk,

Buiten onder nul, binnen daalt.

En voor ons is dit geen droom, dit is geen spel!

De kleuren zijn honderd keer helderder geworden, honderd keer!

Er is een vonk tussen ons!

Vertel me hoe ik nu moet slapen

Vertel me hoe ik nu moet slapen

Aan de vooravond van een droom, waar alleen ik en alles,

De rand van het bos, de geluiden zijn de liedjes van een droom!

En het complot gooide me in het zand.

De horizon verdeelde de zee en de lucht in een strook.

Interessante plaatsen, schepen, wind, masten.

Maar hieraan heb ik een tijdje gehangen, verder,

Kardinale richtingen, steden, districten, rivieren, berghellingen,

Overkill op sommige plaatsen, een nieuwe teleport.

Deze keer onze winter, gaapte ik zoals altijd,

Het is sinds de ochtend, ik ben een voetganger zonder rijbewijs.

Op het trottoir naar de coffeeshop direct daarna,

Ik herinner me een deel niet, zo'n droom.

Ook op straat, een capuchon opgooien,

Ik wacht op groen, ontmoeting, vonk!

En ik vlieg, ik haast me naar de realiteit,

Opende mijn ogen in een donkere kamer,

Ik herinnerde me dit, alles gebeurde in werkelijkheid,

En niet ergens!

Refrein:

De kou ging van top tot teen,

Laat het winter zijn, maar we staan ​​in rook,

Ik vroeg om een ​​naam en al warmer.

Over waar hij heen ging, vergat hij en zonk,

Buiten onder nul, binnen daalt.

En voor ons is dit geen droom, dit is geen spel!

De kleuren zijn honderd keer helderder geworden, honderd keer!

Er is een vonk tussen ons!

Vertel me hoe ik nu moet slapen

Vertel me hoe ik nu moet slapen