Автор - Дино

Обрывки стихов горящими листьями в небо,

Рифмы не станут на высоте метеоритом.

Поэта душа загрустила и зритель заплакал,

Стихи наверное в печь, стихи летят на пол.

Или же их на печать, массу в печаль.

Газетный эффект, его сложно не замечать.

Стихи, и горы и реки ужали строфу,

Буквы замедлили ход, поменяли тропу.

Если же суть, если же путь другой,

У лирики вдруг лицо стало спиной.

С последнего ряда не нужен бинокль, всё видно и так.

Зажили все раны, исправили брак.

Переписали финал и врубили фанфары,

И переборы лучших испанских гитар.

Взрывали петарды из слов, замки из грёз,

Сменили характер, но не утерли им слёз.

Припев:

Верить их словам, идти по стопам можно ли,

Если не сломал, то унёс как осенний лист,

Сцена его дом, тема его всем только на бис, только на бис,

Даже если стоки на бит, даже если строки на бит.

День закрывает, ночь засыпает снег, заливает свет весь мой двор,

Как ТВ-канал, на который пал авторам обманутый взор,

В паранойе мир и в усладе зала так ослаб слух, монолог вслух,

Он один минимум за двух.

Вымысел утёр нос правде —

Это как курить на заправке, водить, когда прав нет.

За рулем автор, давит педаль в пол и давит на тормоз,

Опасно, он стал его трассой, 200 на красный!

И может быть даже без микрофона, даже там где-то фоном,

Может быть слухом и книгами, бэком и Примами,

Явью и сном, старым и новым, затертым и четким,

Одно время будет бальзамом, другое мечом.

Припев:

Верить их словам, идти по стопам можно ли,

Если не сломал, то унёс как осенний лист,

Сцена его дом, тема его всем только на бис, только на бис,

Даже если стоки на бит, даже если строки на бит.

Fragmenten van gedichten als brandende bladeren in de lucht,

Rhymes zal geen meteoriet worden op de hoogte.

De ziel van de dichter werd verdrietig en de kijker huilde,

Gedichten liggen waarschijnlijk in de oven, verzen vliegen naar de grond.

Of ze zijn om te printen, veel verdriet.

Kranteneffect, moeilijk te negeren.

Gedichten, en bergen en rivieren prikten in de strofe,

De letters vertraagden, veranderden het pad.

Als de essentie, als het pad anders is,

Lyrica keerde plotseling haar rug naar haar gezicht toe.

Je hebt geen verrekijker van de laatste rij nodig, je kunt toch alles zien.

Heelde alle wonden, herstelde het huwelijk.

We herschreven de finale en zetten de fanfare aan,

En selecties van de beste Spaanse gitaren.

Ze bliezen vuurwerk op uit woorden, kastelen uit dromen,

Ze veranderden van karakter, maar veegden hun tranen niet weg.

Refrein:

Geloof hun woorden, is het mogelijk om in de voetsporen te treden,

Indien niet gebroken, dan weggedragen als een herfstblad,

Het podium is zijn huis, zijn thema is slechts een toegift, alleen een toegift,

Zelfs als de afvoeren per bit zijn, zelfs als de leidingen per bit zijn.

De dag sluit, de nacht valt in slaap met sneeuw, overspoelt de hele tuin met licht,

Als een tv-zender, waarop de bedrogen blik op de auteurs viel,

In de paranoia van de wereld en in de vreugde van de zaal, is het oor, de monoloog hardop, zo verzwakt,

Hij is één, minstens twee.

Fictie veegde de neus van de waarheid af -

Het is als roken bij een tankstation, rijden zonder rijbewijs.

Achter het stuur drukt de auteur het pedaal op de grond en trapt hij op de rem,

Gevaarlijk, hij werd zijn baan, 200 op rood!

En misschien zelfs zonder microfoon, zelfs daar ergens op de achtergrond,

Het kunnen geruchten en boeken zijn, steun en Prima,

Werkelijkheid en droom, oud en nieuw, armoedig en helder,

De ene keer zal een balsem zijn, de andere een zwaard.

Refrein:

Geloof hun woorden, is het mogelijk om in de voetsporen te treden,

Indien niet gebroken, dan weggedragen als een herfstblad,

Het podium is zijn huis, zijn thema is slechts een toegift, alleen een toegift,

Zelfs als de afvoeren per bit zijn, zelfs als de leidingen per bit zijn.