Наш город - Дымовая Завеса

Над нами звезды ночные огни

Я слышу дыханье московской мечты

Опустилась ночь, накрывая мегасити.

Преступности носитель, многого свидетель,

Избыток соблазнов тайных, много разных.

И звон монет нас манит туда, где опасность.

Поверь, мне этот город много повидал

Кто-то ставил все на кон, кто-то все проиграл.

Дарил надежду потерявшим веру,

А утром снова становился серым.

Под купол неба клубы дыма направлялись,

А где-то в переулках с кем-то разбирались.

На других не равнялись, своего добивались,

Смотрели всегда вперед, вверх поднимались.

Шли годы, кого-то мы теряли, хоронили,

Провожали в последний путь, верили, любили,

Жили, дальше разбегались по своим дорогам каждый,

Зная, что снова встретимся однажды.

Улицы столицы, ночные огни

Хранят в себе тепло нашей любви.

Помнишь первый поцелуй, свой запах той весны,

Ночные прогулки по улицам Москвы.

По мокрому асфальту, шагая с утра,

Я голос города слышу, голос нового дня

Гудят провода, звонят телефоны.

Мы снова здесь и включаем микрофоны

Говорим о том, что любим, во что верить хотим,

Чтобы каждый понимал, что он здесь не один.

Часто утопая в столичной суете

Мы забываем оставаться верными себе

Я затягиваюсь дымом сигареты, я иду

По улицам города, который так люблю,

Мы выросли здесь и это что-то значит.

Сегодня мы вместе и не может быть иначе.

Boven ons zijn de sterren nachtlichten

Ik hoor de adem van de Moskou-droom

De nacht viel en bedekte de megastad.

Drager van misdaad, getuige van veel dingen,

Een overdaad aan geheime verleidingen, veel verschillende.

En het rinkelen van munten wenkt ons naar waar het gevaar is.

Geloof me, deze stad heeft veel voor mij gezien

Iemand zette alles op het spel, iemand verloor alles.

Geef hoop aan degenen die hun geloof hebben verloren

En 's morgens werd het weer grijs.

Onder de koepel van de hemel werden rookwolken gericht,

En ergens in de steegjes waren ze met iemand aan het uitzoeken.

Ze waren niet gelijk aan anderen, ze bereikten hun doel,

Ze keken altijd vooruit, klommen naar boven.

Jaren gingen voorbij, we verloren iemand, begroeven iemand,

Ze zagen de laatste reis af, geloofden, hielden van,

Ze leefden, daarna verspreidden ze zich langs hun eigen wegen,

Wetende dat we elkaar ooit weer zullen ontmoeten.

Hoofdstraten, nachtverlichting

Ze houden de warmte van onze liefde in zichzelf.

Herinner je je de eerste kus, je geur van die lente,

Nachtwandelingen door de straten van Moskou.

Op nat asfalt, wandelen in de ochtend,

Ik hoor de stem van de stad, de stem van een nieuwe dag

Draden zoemen, telefoons rinkelen.

We zijn er weer en zetten de microfoons aan

We praten over waar we van houden, wat we willen geloven,

Zodat iedereen begrijpt dat hij hier niet alleen is.

Vaak verdrinken in de drukte van de hoofdstad

We vergeten trouw te blijven aan onszelf

Ik trek aan de rook van een sigaret, ik ga

Door de straten van de stad waar ik zoveel van hou

We zijn hier opgegroeid en het betekent iets.

Vandaag zijn we samen en het kan niet anders.