Comédie verticale - Diapsiquir

Il se demande s’il a oublié comment on nage

Il espère peut-être avant de se jeter dans les eaux noires et bleues et striées

et sages

De rubans mous couleur de lait

Evidemment, il se souvient de l’odeur particulière des matins de Noël glacés

Des mandarines épluchées et du café, déjà synonyme de théâtre raté

Des sièges de long voyage dans une Renault 6 et des miettes

Ou en Alpha Romeo on chante par coeur les K7

Il se souvient alors de l’oreiller oublié

Bien sûr aussi son frère et leurs premières escapades intimes

Des aurores violentes, des rires des filles faciles

Des lendemains compliqués aux obligations tuantes

Au plaisir de toutes les accomplir

A la joie sans doute de pouvoir toujours y revenir

De la vie des autres

Premières droites qui volent

Et les mâchoires qui lâchent…

Et ça tape, et ça tape, et ça tape, et ça tape

Tout le monde rigole

Et on s’attache

On s’attrape, on s’attrape, on s’attrape, on s’attrape

Des culottes plein la bouche

Et les premiers lâches

Qui partent, qui partent, qui partent, et qui partent

Il retire une couche

Et la peau s’arrache

Et il tape, et il tape, et il tape, et il tape, et il tape

Sous une tente une Anglaise

L’attrape et le déniaise

Puis viennent les connasses

Il s’intéresse plus

Ils n’ont plus rien à se dire c’est tout

La vue d’un sourire l'étouffe

Il s’intéresse plus

Ils n’ont plus rien à se dire c’est tout

La vue d’un sourire l'étouffe

Alors avant de sauter évidemment, il se souvient encore

Tout est beau, on s’en doutera

Et il se demande comment sera son cri

L’ultime haleine sera-t-elle sèche de peur?

Pour l’instant il croque dans tous ses plis

Petite baleine qui pataugerait dans deux trois flaques de sueur

Autant mourir avec panache et dans la joie

Puisque c’est la dernière fois à ce que je sache

Dans quel état t’as laissé ta niche?

Arrête de sourire, t’es pas riche

Tu déranges, tu t’maquilles un peu

Tu déranges, t’es reponsable de tout ça

T’es reponsable de tout ça

Un peu

Hij vraagt ​​zich af of hij vergeten is hoe te zwemmen

Hij mag hopen voordat hij zich in het zwarte en blauwe gestreepte water werpt

en wijs

Melkkleurige zachte linten

Natuurlijk herinnert hij zich de specifieke geur van ijzige kerstochtenden

Geschilde mandarijnen en koffie, nu al synoniem voor mislukt theater

Lange reis stoelen in een Renault 6 en kruimels

Waar in Alpha Romeo we de K7's uit het hoofd zingen

Hij herinnert zich dan het vergeten kussen

Natuurlijk ook zijn broer en hun eerste intieme escapades

Gewelddadige dageraad, het gelach van gemakkelijke meisjes

Ingewikkelde morgen met moordverplichtingen

Ik kijk er naar uit om ze allemaal te volbrengen

Tot de vreugde, ongetwijfeld, om er altijd op terug te kunnen komen

Uit het leven van anderen

Eerste rechte lijnen die vliegen

En de kaken die loslieten...

En het raakt, en het raakt, en het raakt, en het raakt

Iedereen lacht

En we raken gehecht

We vangen, we vangen, we vangen, we vangen

Mondvol slipje

En de eerste lafaards

Wie gaat er weg, wie gaat er weg, wie gaat er weg en wie gaat er weg

Hij trekt een luier uit

En de huid scheurt eraf

En hij klapt, en hij klapt, en hij klapt, en hij klapt, en hij klapt

Onder een tent een Engelse

Vang het en ontken het

Kom dan de teven

Hij is meer geïnteresseerd

Ze hebben elkaar niets meer te zeggen, dat is alles

De aanblik van een glimlach verstikt haar

Hij is meer geïnteresseerd

Ze hebben elkaar niets meer te zeggen, dat is alles

De aanblik van een glimlach verstikt haar

Dus voordat hij springt, herinnert hij het zich natuurlijk nog

Alles is mooi, zoals je je kunt voorstellen

En hij vraagt ​​zich af hoe zijn huil zal zijn

Zal de laatste adem droog zijn van angst?

Voor nu knarst hij in al zijn plooien

Kleine walvis die door twee drie plassen zweet zou waden

Kan net zo goed sterven met zwier en vreugde

Aangezien dit de laatste keer is dat ik weet

Hoe heb je je hondenhok verlaten?

Stop met lachen, je bent niet rijk

Je maakt je druk, je verzint een beetje

Je maakt je druk, jij bent verantwoordelijk voor dit alles

Jij bent verantwoordelijk voor dit alles

Een beetje