Autodafé - Diapsiquir

Du goulot tiède, la voix des anges

Est-il vivant?

Qu’on me (?) l’asperge en le disant

Dis, quand est-ce qu’on va dans le… noir?

Écris, écris, et lève ton dard

Dis, quand est-ce qu’on va dans le… noir?

Et dis, quand est-ce qu’on part?

Est-il vivant?

Dis, quand est-ce qu’on va dans le… noir?

Est-il vivant?

Écris, écris, et lève ton dard

Est-il vivant?

Dis, quand est-ce qu’on va dans le… noir?

Est-il vivant?

Et dis, quand est-ce qu’on part?

Est-il vivant?

Dis…

Ça a commencé comme ça

Ça a commencé comme ça

Si vous n’avez rien à m’dire

Pourquoi venir auprès de moi?

Pourquoi me faire ce sourire?

Qui tournerait la tête en bas?

J’suis comme le prince d’un pays pluvieux

Riche, mais impuissant, jeune et pourtant vieux

Riche, mais impuissant, jeune et pourtant vieux

Qui de ses précepteurs, méprisant les courbettes

S’ennuie avec ses chiens, comme avec d’autres bêtes

Amène-moi tous ces papiers

Qu’on en fasse un bon festin

Enfin mon autodafé

Laissez-moi allumer

Mon destin

Il n’est rien au monde que je vomisse

Autant que le pessimisme

L’homme n’existe pas

Quel est le combat (?) le mimétisme

Moi, on parle de moi, je parle de moi, tu parles de moi

L’homme n’existe (pas)

Dieu est u… nihiliste

Mimétisme

Je suis pour l’intolérance parfaite et j’estime qui n’est pas avec moi est (et?

) contre moi

Est contre moi

Encore moi

Est (et?) contre moi

J’estime qui n’est pas avec moi est (et?) contre moi

La vie est un roman écrit 600 fois (oui)

Comme tu mettais ton pyjama Spiderman

Tu te déguises avec les mots de Bataille, Sade ou Lautréamont

Mais c’est lourd, folklorique et triste

«Envole-toi bien loin de ces miasmes morbides;

Va te purifier dans l’air supérieur

Et bois, comme une pure et divine liqueur

Le feu clair qui remplit les espaces limpides

Derrière les ennuis et les vastes chagrins

Qui chargent de leur poids l’existence brumeuse

Heureux celui qui peut d’une aile vigoureuse

S'élancer vers les champs lumineux et sereins

Celui dont les pensers, comme des alouettes

Vers les cieux le matin prennent un libre essor

— Qui plane sur la vie, et comprend sans effort

Le langage des fleurs et des choses muettes !»

Est-il vivant?

Dis, quand est-ce qu’on finit l’histoire?

Et dis, quand est-ce qu’on part?

Est-il vivant?

Dis, quand est-ce qu’on finit l’histoire?

Et dis, quand est-ce qu’on s’marre?

Est-il vivant?

Dis, quand est-ce qu’on finit l’histoire?

Et dis, quand est-ce qu’on part?

Est-il vivant?

Dis, quand est-ce qu’on finit l’histoire?

Et dis, quand est-ce qu’on s’marre?

Dis, dis, dis

Dis, dis, dis

Dis, dis, dis

(Le Père, le Fils, le Saint-Esprit)

Dis, dis, dis

(Au nom du Père…)

Dis, dis, dis

Dis, dis, dis

Van de lauwe nek, de stem van engelen

Leeft hij?

Strooi het over mij (?)

Zeg, wanneer gaan we in het... donker?

Schrijf, schrijf en steek je angel in de lucht

Zeg, wanneer gaan we in het... donker?

En zeg, wanneer vertrekken we?

Leeft hij?

Zeg, wanneer gaan we in het... donker?

Leeft hij?

Schrijf, schrijf en steek je angel in de lucht

Leeft hij?

Zeg, wanneer gaan we in het... donker?

Leeft hij?

En zeg, wanneer vertrekken we?

Leeft hij?

Zeggen…

Het begon zo

Het begon zo

Als je me niets te vertellen hebt

Waarom naar mij komen?

Waarom geef je me die glimlach?

Wie zou er ondersteboven keren?

Ik ben als de prins van een regenachtig land

Rijk maar hulpeloos, jong en toch oud

Rijk maar hulpeloos, jong en toch oud

Wie van zijn leermeesters veracht de bogen?

Is verveeld met zijn honden, net als met andere dieren

Breng me al deze papieren

Laat het een mooi feest zijn

Eindelijk mijn boekverbranding

laat me oplichten

Mijn lot

Er is niets ter wereld dat ik overgeef

Zoveel als pessimisme

de mens bestaat niet

Wat is de vecht(?) mimicry

Ik, zij praten over mij, ik praat over mij, jij praat over mij

De mens bestaat niet

God is een... nihilist

Mimicry

Ik ben voor perfecte intolerantie en ik geloof wie niet bij mij is (en?

) tegen mij

is tegen mij

Mij ​​alweer

Is (en?) tegen mij?

Ik overweeg wie niet met mij is (en?) tegen mij is

Het leven is een roman die 600 keer is geschreven (ja)

Hoe je je Spiderman-pyjama aantrekt

Je vermomt je met de woorden van Bataille, Sade of Lautréamont

Maar het is zwaar en volks en verdrietig

“Vlieg ver weg van deze ziekelijke miasmen;

Ga jezelf zuiveren in de bovenlucht

En drink, als een pure en goddelijke drank

Het heldere vuur dat heldere ruimtes vult

Achter de problemen en het grote verdriet

Wie dragen hun gewicht in het wazige bestaan?

Gelukkig is hij die kan met een krachtige vleugel

Vlieg naar velden helder en sereen

Degene wiens gedachten, zoals leeuweriken

Naar de hemel neem de ochtend een vrije vlucht

— Wie zweeft boven het leven en begrijpt moeiteloos

De taal van bloemen en stille dingen!”

Leeft hij?

Zeg, wanneer eindigen we het verhaal?

En zeg, wanneer vertrekken we?

Leeft hij?

Zeg, wanneer eindigen we het verhaal?

En zeg, wanneer lachen we?

Leeft hij?

Zeg, wanneer eindigen we het verhaal?

En zeg, wanneer vertrekken we?

Leeft hij?

Zeg, wanneer eindigen we het verhaal?

En zeg, wanneer lachen we?

Zeg zeg zeg

Zeg zeg zeg

Zeg zeg zeg

(Vader, Zoon, Heilige Geest)

Zeg zeg zeg

(In de naam van de vader…)

Zeg zeg zeg

Zeg zeg zeg