Stavkirken - Desdemona

In the far and cold land of Norway

Up there in the rainy Bergen town

This is where my family came from

This is where my roots have been planted

The local church has got a big archive

With the names and the stories of the families

I went there to meet the local cleric

I asked him to help me look for myself

I went there to meet the local cleric

I asked him to help me look for myself

«I am sorry son, but no Nidhugsen family

Left for England twenty nine years ago

And no Michael Nidhugsen has been baptized here

About that many years ago»

I feel so confused now

It seems my identity has been erased

I feel so helpless now

In the land I thought it was my own

I feel so selfless now

Where should I go searching for truth?

I feel so confused now

It seems my identity has been erased

I am walking along the harbour

Through the old wooden houses of the Brygge

All of sudden, there is again

My mysterious persecutor in black

I stop and look at him in fright

Why did he follow me this far?

«You better go looking for yourself

Outside the walls of this town»

So out I walked, following my instinct

Hearing a call with my mind’s ears

I reached a wood and there I found

The old Fantoft wodden church

I stepped inside and I fell on my knees

Looking at the altar, a vision had I

My spirit is singing

My joy is arising

The texture of my dress

Is made of pure light

With all the happy souls

Gathered around me

All along we’re singing

Cheering for his glory

In het verre en koude land van Noorwegen

Daarboven in de regenachtige stad Bergen

Dit is waar mijn familie vandaan komt

Hier zijn mijn wortels geplant

De plaatselijke kerk heeft een groot archief

Met de namen en de verhalen van de families

Ik ging erheen om de plaatselijke geestelijke te ontmoeten

Ik vroeg hem om me te helpen zoeken naar mezelf

Ik ging erheen om de plaatselijke geestelijke te ontmoeten

Ik vroeg hem om me te helpen zoeken naar mezelf

«Het spijt me zoon, maar geen familie Nidhugsen

Negenentwintig jaar geleden vertrokken naar Engeland

En hier is geen Michael Nidhugsen gedoopt

Ongeveer zoveel jaren geleden»

Ik voel me nu zo verward

Het lijkt erop dat mijn identiteit is gewist

Ik voel me zo hulpeloos nu

In het land waarvan ik dacht dat het van mij was

Ik voel me nu zo onbaatzuchtig

Waar moet ik naar de waarheid zoeken?

Ik voel me nu zo verward

Het lijkt erop dat mijn identiteit is gewist

Ik loop langs de haven

Door de oude houten huizen van de Brygge

Plots is er weer

Mijn mysterieuze vervolger in het zwart

Ik stop en kijk hem geschrokken aan

Waarom heeft hij me zo ver gevolgd?

"Je kunt beter zelf gaan zoeken"

Buiten de muren van deze stad»

Dus liep ik naar buiten, mijn instinct volgend

Een oproep horen met de oren van mijn geest

Ik bereikte een bos en daar vond ik

De oude Fantoft wodden kerk

Ik stapte naar binnen en viel op mijn knieën

Toen ik naar het altaar keek, kreeg ik een visioen

Mijn geest zingt

Mijn vreugde komt naar boven

De textuur van mijn jurk

Is gemaakt van puur licht

Met alle gelukkige zielen

Om mij heen verzameld

De hele tijd zingen we

Juichen voor zijn glorie