Ван лов - Дэфолиант

Я бегу по улице, мгновение застыло в небе,

Время остановило своё движение,

Ритм сердца, воздух перекрыл горло,

Недоступен абонент, и тебя нет дома.

Было б круто, если бы ты позвонила,

Я надеюсь между нами пламя не остыло…

Сидя в офисе, я вспоминаю твои волосы,

Глупо улыбаюсь, когда задают вопросы.

Не хочу тусить с друзьями, надоело всё равно,

И свои журналы-порно скоро выкину в окно,

Буду лучшим мужем и ответственным отцом,

Буду сам готовить ужин и построю дом.

Ван Лов только ты в этой жизни у меня,

Я без тебя, родная, как Чапаев без коня,

Стою под дождём, и намокла куртка,

Будь человеком, подними трубку!!!

Держи меня крепче, не дай упасть мне,

Не дай свернуть на пути к Ван Лов,

Но мне будет легче, если буду уверен, что я к ней готов…

Через дорогу на красный,

Плевать, что это опасно,

Плевать, что ливень стеной,

Что джинсы грязные.

Это похоже на свободное падение,

Это я с охапкой роз бегу к тебе просить прощения

За двадцать пять пропущенных твоих на телефоне,

За всё, что ты давала мне понять, а я не понял,

За всё моё враньё, за Ленку в записной книжке,

За то, что взрослый тип ведёт себя, как мальчишка.

Бег медленно, но верно переходит в ходьбу,

Представляешь, я представил нашу свадьбу,

Марш Мендельсона, я никуда не бегу,

А ты от счастья светишься в белоснежном платье.

И мне осталось совсем немного до того,

Как я увижу долгожданный свет в долгожданных окнах,

Докуриваю на бегу, мучает отдышка,

Удаляю имена в записной книжке…

Держи меня крепче, не дай упасть мне,

Не дай свернуть на пути к Ван Лов,

Но мне будет легче, е сли буду уверен что я к ней готов…

Ik ren door de straat, het moment is bevroren in de lucht,

De tijd staat stil

Het ritme van het hart, de lucht blokkeerde de keel,

De abonnee is niet bereikbaar en je bent niet thuis.

Het zou leuk zijn als je belt

Ik hoop dat de vlam tussen ons niet is afgekoeld...

Zittend op kantoor, herinner ik me je haar,

Ik glimlach dom als ik vragen stel.

Ik wil niet met vrienden omgaan, ik ben toch moe,

En ik gooi binnenkort mijn pornotijdschriften uit het raam,

Ik zal de beste echtgenoot en verantwoordelijke vader zijn,

Ik ga zelf koken en een huis bouwen.

Van Low alleen jij in mijn leven,

Ik ben zonder jou, mijn liefste, zoals Chapaev zonder paard,

Ik sta in de regen, en mijn jas werd nat,

Wees een man, pak de telefoon!!!

Houd me stevig vast, laat me niet vallen

Laat me niet omslaan op weg naar Van Low,

Maar het zal makkelijker voor me zijn als ik zeker weet dat ik er klaar voor ben...

Aan de overkant van de weg naar rood

Maakt niet uit of het gevaarlijk is

Het kan me niet schelen dat de stortbui een muur is,

Die jeans is vies.

Het is als een vrije val

Ik ben het met een bos rozen die naar je toe rent om vergeving te vragen

Voor vijfentwintig gemiste de jouwe aan de telefoon,

Voor alles wat je me hebt laten begrijpen, maar ik begreep het niet,

Voor al mijn leugens, voor Lenka in mijn notitieboekje,

Voor het feit dat een volwassen type zich gedraagt ​​als een jongen.

Langzaam maar zeker rennen wordt wandelen,

Kun je je voorstellen, ik stelde me onze bruiloft voor,

Mars van Mendelssohn, ik ren nergens heen,

En je straalt van geluk in een sneeuwwitte jurk.

En ik heb nog maar heel weinig over

Hoe zal ik het langverwachte licht in de langverwachte ramen zien,

Ik rook op de vlucht, ik heb last van kortademigheid,

Ik verwijder namen in mijn notitieblok...

Houd me stevig vast, laat me niet vallen

Laat me niet omslaan op weg naar Van Low,

Maar het zal makkelijker voor me zijn als ik zeker weet dat ik er klaar voor ben...