Phosphene - Deathspell Omega

Rejoice, for tonight it is a world that we bury!

Have you beheld the darkness sitting upon the earth

Overshadowing the wind rose, lost in the smoke?

Thus many went astray at once

The others wandered hazardously though endless mazes

The rays of the sun whisper of a newborn fright

And very few horrors in the world could match in terror

The cruelty of that frozen caress and its fragrant secret in blossom

Thy bend their tongues with a long drawn sigh

Licking among the vilest ordure a few drops of hopeful water

They bend their tongues for this divine balm

Remains of an aborted covenant gone astray in desert waste

The bleak sterility of these buds belies their fragrance

A pestilence that permeates the vastest plains with frightful odors

Among these foetid marshes wanes the echo of a promise

Hope stumbles amidst the solitary shades and lose substance

Facing the glowing darkness whilst ravens croak for doom

The other worlds on high sent us a harbinger

Ignis ardéns — He breathed on them

And they were all filled with the Holy Ghost

Assailli par les myriades fourmillantes des phosphenes célestes

On se recueillait dans le silence de son depart

Verheug je, want vanavond is het een wereld die we begraven!

Heb je de duisternis op de aarde zien zitten?

De windroos overschaduwen, verloren in de rook?

Zo dwaalden velen tegelijk af

De anderen dwaalden gevaarlijk door eindeloze doolhoven

De stralen van de zon fluisteren van een pasgeboren schrik

En er zijn maar heel weinig verschrikkingen in de wereld die aan terreur kunnen tippen

De wreedheid van die bevroren streling en zijn geurige geheim in bloesem

Je buigt hun tong met een langgerekte zucht

Likken tussen de gemeenste ordure een paar druppels hoopvol water

Ze buigen hun tong voor deze goddelijke balsem

Overblijfselen van een afgebroken verbond verdwaald in woestijnafval

De sombere steriliteit van deze toppen logenstraft hun geur

Een plaag die de grootste vlaktes doordringt met afschuwelijke geuren

Onder deze stinkende moerassen verflauwt de echo van een belofte

Hoop struikelt tussen de eenzame schaduwen en verliest substantie

Geconfronteerd met de gloeiende duisternis terwijl raven kwaken voor onheil

De andere werelden in de hoogte stuurden ons een voorbode

Ignis ardéns — Hij ademde op hen

En ze waren allemaal vervuld met de Heilige Geest

Assailli par les myriades fourmillantes des phosphenes célestes

Op se recueillait dans le Silence de son vertrekken