Onward Where Most With Ravin I May Meet - Deathspell Omega

In secretest conveyance, I say

Forfeit all tongues to Death as hitherto

They maintained the memory of the prime Architect

And welcome instead, with yells and hysteria

The language, mockery of the Logos

That tastes bitter ashes alike

And mimics exploding hiss

By repetition, incantation and privation of the psyche

Thou shalt summon words that to the mind are bane

And forevermore close your soul to the heavenly stars

You may lament aloud:

Dawn shall henceforth rise within a suffocating tomb

Among all carnage present and past

Only one grave matters

Hollow and hopelessly out of reach

The Grave of Singularity

Over which weeps the Mother of All

Saddened unto Death

The further the abasement of Man, the more

He thinks of himself as angelic throng

Just and saintly!

Thou shalt celebrate the unquestionable perfection

Of this world without end

In which Life faces dissolution

With ceaseless Prayers, degenerate Song

And obsequious discipline

For thy flesh is nothing

But a receptacle for Law ironclad

Ever since thy volition sunk

Into the deepest of Abysses!

Thou shalt accept thy Revelation

As your beginning and your end

All other things you are to abjure with spite!

What thy Lord commands with repulsive voice

Tolerates neither addition nor love, nor faith

Only prevenient submission and servitude

To the utmost limits of the fearful self!

Thou shalt reap lush reward

For taking that solemn oath…

Thy heart shall breed the larvae of plagues

And depletion will complement dearth

In thy hapless pursuit of a merciful void

See?

Thy faith is not void of wonders!

O Father!

Intros!

Witness thou anon!

The rotten splendor of what once was thy realm

Now shivering at the black threshold of the grave

Deprived of the compass of duality

Hence wretched and drowning in tenfold confusion

Death, adorned with refined rags

Parades endlessly in a mimicry of Life

As innumerable crowds flagellate themselves

In delirious adoration

The malformed progeny of Sin and Virtue

Reeks of such outrage to the Universe

That even Titans flee submerged with nausea

Lacking the strength to face this crime

Which contains all crimes as one!

In het geheim vervoer, zeg ik:

Verbeur alle tongen tot de Dood zoals tot nu toe

Ze behielden de herinnering aan de belangrijkste architect

En in plaats daarvan welkom, met geschreeuw en hysterie

De taal, spot van de Logos

Dat smaakt naar bittere as

En bootst exploderende sissen na

Door herhaling, bezwering en ontbering van de psyche

Gij zult woorden oproepen die voor de geest een vloek zijn

En sluit je ziel voor altijd bij de hemelse sterren

Je mag hardop klagen:

De dageraad zal voortaan opstaan ​​in een verstikkende tombe

Tussen alle bloedbaden van heden en verleden

Er is maar één graf van belang

Hol en hopeloos buiten bereik

Het graf van de singulariteit

Waarover weent de Moeder van Allen

Bedroefd tot de dood

Hoe verder de vernedering van de mens, hoe meer

Hij beschouwt zichzelf als een engelachtige menigte

Rechtvaardig en heilig!

Gij zult de onbetwistbare perfectie vieren

Van deze wereld zonder einde

Waarin het leven wordt ontbonden

Met onophoudelijke gebeden, gedegenereerde Song

En onderdanige discipline

Want uw vlees is niets

Maar een vergaarbak voor Law ironclad

Sinds uw wil verzonken

In de diepste afgronden!

Gij zult uw Openbaring aanvaarden

Als uw begin en uw einde

Alle andere dingen die u met wrok moet afzweren!

Wat uw Heer beveelt met een weerzinwekkende stem

Verdraagt ​​geen toevoeging, noch liefde, noch geloof

Alleen voorafgaande onderwerping en dienstbaarheid

Tot de uiterste grenzen van het angstige zelf!

Gij zult een weelderige beloning oogsten

Voor het afleggen van die plechtige eed...

Uw hart zal de larven van plagen kweken

En uitputting zal de schaarste aanvullen

In je ongelukkige streven naar een barmhartige leegte

Zie je wel?

Uw geloof is niet vrij van wonderen!

O Vader!

Intro's!

Wees getuige anon!

De rotte pracht van wat eens uw rijk was

Nu rillend op de zwarte drempel van het graf

Beroofd van het kompas van dualiteit

Vandaar ellendig en verdrinkend in tienvoudige verwarring

Dood, versierd met verfijnde vodden

Parades eindeloos in een nabootsing van het leven

Terwijl ontelbare menigten zichzelf geselen

In uitzinnige aanbidding

Het misvormde nageslacht van Sin and Virtue

Reeks van dergelijke verontwaardiging aan het Universum

Dat zelfs Titanen ondergedompeld vluchten van misselijkheid

Gebrek aan de kracht om deze misdaad het hoofd te bieden

Die alle misdaden als één bevat!