Flurry Rush - Days N Daze

I try not to give a fuck about the little things

Yet still every particle of pressure

Got my psyche circling the drain

But shit I can’t complain

Compared to many folks I got it great

So, why’s it always seem

That everything was better yesterday

Sure, I suppose that I could down another fifth

To help myself forget

Pocket the grenade and pull the pin

But giving in is overrated

And I’m sick of being faded

And I’d like my epitaph to read

They made it

So, we’ll have to

Wipe the sweat from our brows

Tears from our eyes

Booze from our mouths

I know shits going south

But we got this

Just as long as we don’t cave

To the escape route

Just chug along and everything will play out fine

Or maybe it won’t

Maybe we’re fucked

Maybe we’re born to die

And all shit out of luck

Plus, it does feel a bit narcissistic

To deny our existence

Is an accident congealed from the dust

How I’d love to find myself

Some solace in some pollyannaish paradise

And view the glass half full

But it’s just so difficult

To not fill every glass in sight with booze

I’ve got so many self-inflicted bullet wounds

In both my feet

That it’s a miracle I ever leave the bed

To walk the streets

When I do a wave of panic washes over me

And shrivels up my lungs

Can’t seem to act the way I’m supposed to be

Without catching a buzz

Meaning is tough to find when anchored to a drug

So, I hold dear the hope

With work one day I’ll live a life unplugged

Or maybe it won’t

Maybe we’re screwed

Maybe we’re just arbitrary blips

All born to lose

Maybe searching for meaning hope

To deny life is pointless

And this consciousness shit’s all a ruse

For every happy thought I’ve ever had

There dwells a voice within my head

That speaks to sabotage my comfort

With an existential dread

Oh, how nice it’d be to just enjoy one day

Without the vacuum of anxiety to suck the fun away

Like it’s a

Gorgeous day outside

Too bad that everyone I know will die

It doesn’t matter what we leave behind

We’re all standing in place

Just launching arrows at the sky

The finish line of this rat race

Is just our imminent demise

See what I mean?

Ik probeer geen fuck om de kleine dingen te geven

Toch nog steeds elk deeltje van druk

Heb mijn psyche door de afvoer stromen

Maar shit, ik mag niet klagen

In vergelijking met veel mensen heb ik het geweldig gevonden

Dus, waarom lijkt het altijd?

Dat alles gisteren beter was

Natuurlijk, ik veronderstel dat ik nog een vijfde zou kunnen verlagen

Om mezelf te helpen vergeten

Zak de granaat in en trek aan de pin

Maar toegeven is overschat

En ik ben het beu om vervaagd te zijn

En ik wil graag dat mijn grafschrift wordt voorgelezen

Ze hebben het gehaald

Dus we zullen moeten

Veeg het zweet van onze wenkbrauwen

Tranen uit onze ogen

Drank uit onze mond

Ik weet dat shits naar het zuiden gaan

Maar we hebben dit

Zolang we maar niet instorten

Naar de vluchtroute

Gewoon tuffen en alles komt goed

Of misschien niet

Misschien zijn we de lul

Misschien zijn we geboren om te sterven

En alle shit pech

Bovendien voelt het een beetje narcistisch aan

Om ons bestaan ​​te ontkennen

Is een ongeluk gestold uit het stof?

Hoe ik mezelf graag zou vinden

Enige troost in een of ander pollyannaachtig paradijs

En bekijk het glas halfvol

Maar het is gewoon zo moeilijk

Om niet elk zichtbaar glas te vullen met drank

Ik heb zoveel zelf toegebrachte schotwonden

In mijn beide voeten

Dat het een wonder is dat ik ooit het bed verlaat

Om door de straten te lopen

Als ik een golf van paniek over me heen krijg

En verschrompelt mijn longen

Ik kan me niet gedragen zoals ik zou moeten zijn

Zonder een buzz op te vangen

Betekenis is moeilijk te vinden wanneer verankerd aan een medicijn

Dus ik koester de hoop

Met werk zal ik op een dag een leven leiden zonder stekker

Of misschien niet

Misschien zijn we genaaid

Misschien zijn we gewoon willekeurige blips

Allemaal geboren om te verliezen

Misschien op zoek naar betekenis hoop

Het leven ontkennen is zinloos

En deze bewustzijnsshit is allemaal een list

Voor elke gelukkige gedachte die ik ooit heb gehad

Er woont een stem in mijn hoofd

Dat spreekt tot het saboteren van mijn comfort

Met een existentiële angst

Oh, wat zou het fijn zijn om op een dag te genieten

Zonder het vacuüm van angst om het plezier weg te zuigen

Alsof het een is

Schitterende dag buiten

Jammer dat iedereen die ik ken zal sterven

Het maakt niet uit wat we achterlaten

We staan ​​allemaal op hun plek

Gewoon pijlen naar de lucht lanceren

De finish van deze ratrace

Is slechts onze naderende ondergang?

Zie je wat ik bedoel?