Day After Day - Darrell Scott

Dad never started drinking 'til he was thirty-five

And once he found the power

He made up for his lost time

Go outside and catch a cricket, then unplug the phone

Said their singing kept him company

When we’d leave him alone

Those were days of feeling awkward

Being seventeen and such

Hoping I could find some comfort

In a deacon’s daughter’s touch

I’d spend time out in the desert

Feeling lonely with a friend

And we’d talk about leaving

But it was years before we did

Oh the time moves slow

And you can’t go where you want to go

But, oh the time slips away

Day after day, day after day

Day after day

Well I found myself a genie

Said she’s grant a wish for me

And all I had to do was love her

Endlessly

So I asked my dad about it and he said

Son, life’s a game we play

So I closed my eyes, held her and said

Take me away

Let’s live in a lighthouse on the Maritime shore

And we’ll hang a wreath to loneliness

Upon our lighthouse door

But we never made the ocean, she never followed through

She said the day she left

You know, I really thought you knew

Well I went back home to see my dad

And I walked through the door

To his photographs of Hank and Johnny

Lying on the floor

Hank had a hole shot through his mouth

And Johnny in the head

There were crickets in hallway

And Dad awake in bed

He was sitting in the darkness

With just a cigarette light

Said he went a little crazy

Sometime in the night

I never asked him about the pictures

Though it was clear to me

He shot 'em for the life

And the man he wouldn’t be

Papa begon pas te drinken als hij vijfendertig was

En toen hij eenmaal de kracht had gevonden

Hij maakte zijn verloren tijd goed

Ga naar buiten, vang een krekel en haal de telefoon uit het stopcontact

Zei dat hun gezang hem gezelschap hield

Wanneer we hem met rust zouden laten

Dat waren dagen waarin ik me ongemakkelijk voelde

Zeventien zijn en zo

In de hoop dat ik wat troost kon vinden

In de aanraking van een diakenendochter

Ik zou tijd doorbrengen in de woestijn

Eenzaam voelen met een vriend

En we zouden praten over vertrekken

Maar het duurde jaren voordat we dat deden

Oh, de tijd gaat langzaam

En je kunt niet gaan waar je heen wilt

Maar oh, de tijd glipt weg

Dag na dag, dag na dag

Dag na dag

Nou, ik vond mezelf een geest

Zei dat ze een wens voor mij vervulde

En alles wat ik moest doen, was van haar houden

Eindeloos

Dus ik vroeg het aan mijn vader en hij zei:

Zoon, het leven is een spel dat we spelen

Dus ik sloot mijn ogen, hield haar vast en zei:

Breng me weg

Laten we in een vuurtoren aan de maritieme kust wonen

En we zullen een krans ophangen aan eenzaamheid

Bij onze vuurtorendeur

Maar we hebben de oceaan nooit gehaald, ze volgde nooit

Ze zei de dag dat ze wegging

Weet je, ik dacht echt dat je het wist

Nou, ik ging terug naar huis om mijn vader te zien

En ik liep door de deur

Naar zijn foto's van Hank en Johnny

Op de vloer liggen

Hank had een gaatje door zijn mond geschoten

En Johnny in het hoofd

Er waren krekels in de gang

En papa wakker in bed

Hij zat in het donker

Met slechts een sigarettenlampje

Zei dat hij een beetje gek werd

Ergens in de nacht

Ik heb hem nooit naar de foto's gevraagd

Hoewel het me duidelijk was

Hij heeft ze voor het leven neergeschoten

En de man die hij niet zou zijn?