Where the Spirit Meets the Bone - Darrell Scott

Last night I asked to see you, needing to apologize

And the woundings there were deep, I could see it in your eyes

And we spoke of softer days since the hard ones we had known

And a healing peace was slow but sure in coming- where the spirit meets the bone

And I reached for my compassion and I held you through the tears

And a river did flow freely that had blocked us all those years

And we looked with eyes forgiven at the wild seeds we had sown

Some had grown to love while we had just grown weary- where the spirit meets

the bone

Oh, the nights being lost in the smell of your hair

Oh, the lines we had crossed, heart-to-heart, everywhere

From a bed in Amsterdam to a boat in Windermere

In silence or in song or the whisper in your ear

And it comes as no surprise;

we could love again, again

Both co-stars in this movie;

but, we cannot change the end

No, the director’s up in heaven and he never checks his phone

We’re frozen in this scene called, «Someone's Leaving» -where the spirit meets

the bone

Oh, the times being lost in the touch of your skin

Oh, the lines we have crossed;

I would cross them all again

From a cool lake in New Hampshire to a field in Tennessee

You always made it known- you had saved the best for me

Now, in this clear, ironic moment, it is not lost on me

We’re both locked in separate airplanes six miles above the sea

You on your way to California and me to parts unknown

Both looking for a love that’s ours for keeping

Where the spirit meets the bone

Gisteravond vroeg ik je te spreken, ik moet me verontschuldigen

En de wonden daar waren diep, ik kon het in je ogen zien

En we hadden het over zachtere dagen sinds de harde die we kenden

En een genezende vrede kwam langzaam maar zeker op komst - waar de geest het bot ontmoet

En ik reikte naar mijn medeleven en ik hield je door de tranen heen

En een rivier stroomde vrijelijk die ons al die jaren had geblokkeerd

En we keken met vergeven ogen naar de wilde zaden die we hadden gezaaid

Sommigen waren gaan liefhebben terwijl we net moe waren geworden - waar de geest samenkomt

het bot

Oh, de nachten die verloren gaan in de geur van je haar

Oh, de grenzen die we hadden overschreden, van hart tot hart, overal

Van bed in Amsterdam naar boot in Windermere

In stilte of in een lied of het gefluister in je oor

En het komt niet als een verrassing;

we zouden weer opnieuw kunnen liefhebben

Beide co-sterren in deze film;

maar we kunnen het einde niet veranderen

Nee, de directeur is in de hemel en hij kijkt nooit op zijn telefoon

We zijn bevroren in deze scène genaamd «Someone's Leaving» -waar de geest elkaar ontmoet

het bot

Oh, de tijd die verloren gaat in de aanraking van je huid

Oh, de lijnen die we hebben overschreden;

Ik zou ze allemaal weer oversteken

Van een koel meer in New Hampshire tot een veld in Tennessee

Je hebt het altijd laten weten - je had het beste voor me bewaard

Nu, op dit duidelijke, ironische moment, is het me niet ontgaan

We zitten allebei opgesloten in afzonderlijke vliegtuigen, zes mijl boven de zee

Jij op weg naar Californië en ik naar onbekende delen

Beiden op zoek naar een liefde die van ons is om te bewaren

Waar de geest het bot ontmoet