After All - Darrell Scott

We walked all night in the pouring rain

Made the coast by morning

Found an old abandoned carnival by the sea

There were no seats on the ferris wheel

And only one horse on the carousel

So I jumped on his back to get a ride for free

Free like the wind rising up the Eastern shore

Blowing back my un-tucked shirt tail

Filling up my empty pockets

And a song was coming to me

But by night I couldn’t hear it anymore

Anymore

I’ve stopped dreaming of love

Anymore

I can’t believe the things I’m thinking of

Anymore, anymore

Mirrah, she’s a friend of mine

She gives her love to artists

It’s her way of brushing her humanity

She stays long enough to feel the pain

And to fill up on their vision

When she’s drunk she says she’s still in love with me

Me, I spend my days singing new songs on the subway

For the ones who stop to listen

Who will pay me mind or money

And I go right on singing as the train rolls in

To take them far away

Far away

They miss the best part of the show

Far away

For a place they don’t really wanna go

Far away, far away

Well I went to see this friend of mine

He lives down in New York City

Says that’s the only place a poet needs to be

Says there’s life outside the window pane

And benches by the river

And a song in every stranger’s eyes you see

See me on the street with my pocket pad of paper

Making sense of all the madness

With my crisp iambic meter

And nobody dares to tell me

New York City doesn’t need me after all

After all

I am just a mortal man

After all

I’m just trying to do the very best I can

After all, after all, after all

We hebben de hele nacht in de stromende regen gelopen

Maakte de kust tegen de ochtend

Vond een oud verlaten carnaval aan zee

Er waren geen zitplaatsen in het reuzenrad

En slechts één paard op de carrousel

Dus ik sprong op zijn rug om een ​​gratis ritje te krijgen

Vrij als de wind die opstijgt langs de oostkust

Mijn niet-opgestopte hemdstaart terugblazen

Mijn lege zakken vullen

En er kwam een ​​liedje naar me toe

Maar 's nachts kon ik het niet meer horen

meer

Ik droom niet meer over liefde

meer

Ik kan de dingen waar ik aan denk niet geloven

Meer, meer

Mirrah, ze is een vriendin van mij

Ze geeft haar liefde aan artiesten

Het is haar manier om haar menselijkheid te poetsen

Ze blijft lang genoeg om de pijn te voelen

En om hun visie aan te vullen

Als ze dronken is, zegt ze dat ze nog steeds verliefd op me is

Ik, ik breng mijn dagen door met het zingen van nieuwe liedjes in de metro

Voor degenen die stoppen om te luisteren

Wie zal me geest of geld betalen?

En ik ga gewoon door met zingen terwijl de trein binnenrolt

Om ze ver weg te brengen

Ver weg

Ze missen het beste deel van de show

Ver weg

Voor een plek waar ze niet echt heen willen

Ver weg ver weg

Nou, ik ging naar deze vriend van mij

Hij woont in New York City

Zegt dat dit de enige plek is waar een dichter moet zijn

Zegt dat er leven is buiten de ruit

En banken bij de rivier

En een lied in de ogen van elke vreemdeling die je ziet

Zie me op straat met mijn zakblok papier

Alle waanzin begrijpen

Met mijn scherpe jambische meter

En niemand durft het me te vertellen

New York City heeft mij toch niet nodig

Ten slotte

Ik ben maar een sterfelijke man

Ten slotte

Ik probeer gewoon zo goed mogelijk te doen

Immers, tenslotte, tenslotte