Il ritorno delle stelle - Dargen D'Amico, Isabella Turso, Rkomi

Tre, due…

A due passi dalla concezione di uomo libero, scivolo

E perdo l’equilibrio, nel baratro sto in bilico

Appiccico foto di noi sul muro

O studi o poi sei un mulo col mutuo e muto

Nel sotterfugio ho sostenuto

I cambi di stagione, i crampi al quadricipite

Mi guardi come quadri o campi al capostipite

Farei faville nelle cene alle ville

Con fighe in ferie alle Maldive senza dar le malattie

Due in giorni insieme e si vede che sei scaltro

Un frà mi fa: «Cazzo succede?»

Rivendicando pretese appese a tele di ragno

Dalla strada un MC si sta affermando

Così un maniscalco farà un rotocalco

O mi rompo un osso a calcio

Eccedo e cedo per il modo in cui mi guardi

I miei gatti fanno agguati

Io e te guanti in quanto estranei

Spilla da balia in balia di un anfibio

E sarà quella di un punk e non un celerino

Metto le quattro frecce ed esco dal mio gregge

Riscaldamento spento tanto il freddo è dentro

Il portamonete con tutti i miei averi

Ho ancora due fette della pizza di ieri

Puoi cambiare l’Italia, io non c’ho mai creduto

Il mio artista preferito è sempre deceduto

E il volo dura poco però tutti a guardare

Il ritorno delle stelle cadenti dal mare

All’ultimo banco appoggiato, con un estraneo

Ma al suo posto, e pensavo ancora

Un fiume in piena la mia penna

Io in terra, a me la scelta

Come quel mondo che ti cadde tra i piedi poi si rialzò da solo

Sentirsi sporchi anche in un abito nuovo

Gira il mondo un bel castello in testa

Sputo inchiostro, nero seppia

Il tuo rispetto me lo prendo

Mi ci perdo nei tuoi blue jeans

Rendo meglio sotto stress

Una libellula nel diario, ho meno parole

Per ora è un karaoke spiego le ali

Va di moda farsi come da prassi, passi

Guarda, mi appallottolo sul red carpet, fanculo

Bevo un bicchiere e mi annullo, nuvole, Rapa Nui

Metto le quattro frecce ed esco dal mio gregge

Riscaldamento spento tanto il freddo è dentro

Il portamonete con tutti i miei averi

Ho ancora due fette della pizza di ieri

Puoi cambiare l’Italia, io non c’ho mai creduto

Il mio artista preferito è sempre deceduto

E il volo dura poco però tutti a guardare

Il ritorno delle stelle cadenti dal mare

Vedo persone passare e poi giudicare

Guardare dalle persiane

Persiani col pelo lungo impallati a guardare me

Io li ricambio e cambio vicolo

Stretto come una scelta od un vincolo

Come vino che cola sopra al mio tempo

E c'è un parcometro che non lascia biglietti

E quindi stiamo in doppia fila

O non sappiamo dove metterla 'sta macchina

Ma ci scordiamo che la vera macchina poi siamo noi

Che siamo eroi

Ma non abbiamo mica la patente

Siamo autisti sì, chiusi in scatole fra reliquie

Siamo autisti-ci che ricercano cose antiche

Amiamo tutti farci un nome ma abbiamo perduto il nostro

Io sto fermo in una stazione da solo con il mio mostro

Sono la spesa di una vecchia che pesa e la tira in basso

Pensa che ciò che mangiamo dovrebbe tirarci su

Ed invece pesa come le ombre

Che stringi dentro un abbraccio

Basterebbe non volerle per non ricadere più

Metto le quattro frecce ed esco dal mio gregge

Riscaldamento spento tanto il freddo è dentro

Il portamonete con tutti i miei averi

Ho ancora due fette della pizza di ieri

Puoi cambiare l’Italia, io non c’ho mai creduto

Il mio artista preferito è sempre deceduto

E il volo dura poco però tutti a guardare

Il ritorno delle stelle cadenti dal mare

Una vita è diversa, magari era fattibile

Domani mi mangerò le mani: cannibale

Le vite vere sono scorie della fantasia

Quando la notte cala questa scala è tutta mia

Ma non ci canto, non ci ballo, solo scrivo strofe

E l’Italia di notte è la mia sala prove

Scrivendo rivendo questa società pazza

In cui percepisci uno stipendio in base alla razza

E parlo di me anche se non so nulla di me

Sono l’ambasciatore di un’altra dimensione

Che si allontana dal senso con tutte le forze

E lascia che parli il ritmo come il morse

Tanto anche se hai il testo sotto non afferri il sottotesto

Vola via col vento fresco verso il sottotetto

Parole sante, pesanti, autoimmuni

Tutto il resto è noia e droghe e luoghi comuni

Drie twee ...

Op een steenworp afstand van het concept van een vrije man, glijd ik

En ik verlies mijn evenwicht, ik ben in de balans in de afgrond

Ik plak foto's van ons aan de muur

Of je studeert of je bent een muilezel met een hypotheek en een stomme

In de uitvlucht die ik betoogde

Seizoenswisselingen, quadricepskrampen

Je kijkt naar me als schilderijen of velden voor de stamvader

Ik zou vonken maken in de diners in de villa's

Met poesjes op vakantie op de Malediven zonder ziekte te geven

Twee in dagen samen en het laat zien dat je slim bent

Een broer zegt tegen mij: "Fuck is happening?"

Claims claimen die aan spinnenwebben hangen

Vanaf de straat vestigt zich een MC

Dus een hoefsmid zal een diepdruk maken

Of ik breek een bot in het voetbal

Ik ga overboord en geef toe aan de manier waarop je naar me kijkt

Mijn katten zitten in een hinderlaag

Jij en ik handschoenen als vreemden

Veiligheidsspeld overgeleverd aan een amfibie

En het zal die van een punker zijn en geen agent

Ik zet de vier pijlen op en ga uit mijn kudde

Verwarming uitgeschakeld omdat de kou binnen is

De portemonnee met al mijn spullen

Ik heb nog twee sneetjes pizza van gisteren

Je kunt Italië veranderen, ik heb het nooit geloofd

Mijn favoriete artiest is altijd overleden

En de vlucht duurt echter niet lang, allemaal om naar te kijken

De terugkeer van de vallende sterren uit de zee

Bij de laatste balie ondersteund, met een vreemdeling

Maar op zijn plaats, en ik dacht nog steeds

Een razende rivier in mijn pen

Ik op aarde, de keuze is aan mij

Zoals die wereld die tussen je voeten viel en toen vanzelf weer opstond

Zelfs in een nieuw pak vies voelen

Een prachtig kasteel op je hoofd reist de wereld rond

Ik spuug inkt, sepia zwart

ik neem je respect

Ik verdwaal in je spijkerbroek

Ik presteer beter onder stress

Een libel in het dagboek, ik heb minder woorden

Voor nu is het karaoke ik spreid mijn vleugels

Het is in de mode om zoals gewoonlijk te doen, stappen

Kijk, ik rol op de rode loper, fuck it

Ik drink een glas en annuleer mezelf, wolken, Rapa Nui

Ik zet de vier pijlen op en ga uit mijn kudde

Verwarming uitgeschakeld omdat de kou binnen is

De portemonnee met al mijn spullen

Ik heb nog twee sneetjes pizza van gisteren

Je kunt Italië veranderen, ik heb het nooit geloofd

Mijn favoriete artiest is altijd overleden

En de vlucht duurt echter niet lang, allemaal om naar te kijken

De terugkeer van de vallende sterren uit de zee

Ik zie mensen voorbij komen en dan oordelen

Kijk vanuit de jaloezieën

Langharige Perzen bevroren om naar mij te kijken

Ik verwissel ze en verander het steegje

Strak als keuze of beperking

Als wijn die over mijn tijd druipt

En er is een parkeermeter die geen kaartjes achterlaat

En dus zitten we in een dubbele rij

Of we weten niet waar we deze auto moeten neerzetten

Maar we vergeten dat wij de echte auto zijn

Dat we helden zijn

Maar we hebben geen rijbewijs

Ja, wij zijn chauffeurs, opgesloten in dozen tussen relikwieën

Wij zijn chauffeurs op zoek naar oude dingen

We houden er allemaal van om naam te maken, maar we zijn de onze kwijt

Ik sta alleen in een station met mijn monster

Ze zijn ten koste van een oude vrouw die haar weegt en naar beneden trekt

Denk dat wat we eten ons moet opvrolijken

En in plaats daarvan weegt het als schaduwen

Dat je een knuffel van binnen vasthoudt

Het zou voldoende zijn om niet te willen dat ze nooit terugvallen

Ik zet de vier pijlen op en ga uit mijn kudde

Verwarming uitgeschakeld omdat de kou binnen is

De portemonnee met al mijn spullen

Ik heb nog twee sneetjes pizza van gisteren

Je kunt Italië veranderen, ik heb het nooit geloofd

Mijn favoriete artiest is altijd overleden

En de vlucht duurt echter niet lang, allemaal om naar te kijken

De terugkeer van de vallende sterren uit de zee

Een leven is anders, misschien was het haalbaar

Morgen eet ik mijn handen op: kannibaal

Echte levens zijn een puinhoop van de verbeelding

Als de avond valt, is deze ladder helemaal van mij

Maar ik zing er niet op, ik dans er niet op, ik schrijf gewoon verzen

En Italië 's nachts is mijn oefenruimte

Schrijven Ik verkoop dit gekke bedrijf

Waar je een salaris krijgt op basis van ras

En ik heb het over mezelf, ook al weet ik niets over mezelf

Ik ben de ambassadeur van een andere dimensie

Die zich met al zijn kracht van de zin verwijdert

En laat het ritme spreken als morse

Dus zelfs als je de onderstaande tekst hebt, grijp je de subtekst niet

Vlieg weg met de koele wind richting zolder

Heilige, zware, auto-immuunwoorden

Al het andere is verveling en drugs en clichés