Man At War - Daniel Johnston

Jumpin' Jehovahs, the battlefield is clear!

Strange soldier that claimed he was a man at war.

He was of no army;

he was fighting all alone;

And for no reason he was a man at war.

He was standing in his foxhole;

he was always on the defensive;

When out of the smoke appeared an attractive figure.

A head popped out of that torso, and much to his surprise

He fell in love with its eyes.

She was fifteen, Vogue magazine,

What an odd place for her to be.

Standing on that battlefield by the man at war.

«Does she love me?», he screamed with bombs bursting in the air.

«Does she love me?

Will she understand me?

I’m a man at war!»

He was ambushed and shot up his legs and arms and head.

Had to be amputated, he was rehabilitated;

He was a man at war.

And suddenly, and surprisingly,

Their roles had been reversed:

He was blessed and he was cursed;

He was a man at war.

Jumpin' Jehovahs, het slagveld is duidelijk!

Vreemde soldaat die beweerde dat hij een man in oorlog was.

Hij behoorde niet tot het leger;

hij vocht helemaal alleen;

En zonder enige reden was hij een man in oorlog.

Hij stond in zijn schuttersput;

hij was altijd in de verdediging;

Toen uit de rook verscheen een aantrekkelijk figuur.

Er kwam een ​​hoofd uit die romp, en tot zijn grote verbazing

Hij werd verliefd op zijn ogen.

Ze was vijftien, Vogue magazine,

Wat een rare plek voor haar.

Staande op dat slagveld bij de man in oorlog.

«Houdt ze van me?», schreeuwde hij met bommen die in de lucht vlogen.

"Houdt ze van mij?

Zal ze me begrijpen?

Ik ben een man in oorlog!»

Hij werd in een hinderlaag gelokt en schoot in zijn benen, armen en hoofd.

Moest worden geamputeerd, hij werd gerehabiliteerd;

Hij was een man in oorlog.

En plotseling, en verrassend,

Hun rollen waren omgedraaid:

Hij werd gezegend en hij werd vervloekt;

Hij was een man in oorlog.