Svart - Daniel Adams-Ray

Linje 13 nittionittioåtta

Soffan är silvertejpad men drömmen kommer att hålla

Follen är ljummen, femma meto i strumpan

Bromsar blixtrar i mörker och hjärtat bultar mot bröstet

Köp inte vad vi tycker, vi och våra fula vanor

Fuck dig och dina pengar, svenne

Vi är ej till salu

Så halv, så svart, så vitt

Men åhh så fri

Så hal, så ful, så grann

Men åhh så sann

Fåglar kvittrar folk är på väg till jobbet

Hopp står skrivet i väggen men blickar stannar vid golvet

Fula normer föder hårda batonger

I är inte från ghettot med reppar ändå betongen

Farbror staten barnen är ej till salu

Ta tillbaka reklamen, för staden är vår för dagen

Så halv, så svart, så vitt

Men åhh så fri

Så hal, så ful, så grann

Men åhh så sann

Den här staden är död, låt oss måla den röd

Låt oss måla den blå, det får bli vad det blir

På en öde perrong står en kub i betong

Ingen ser vad det står men den sägs vara fin

Vi blir trampade på men vi fortsätter gå

Ingen vet vad det är men vi bär våra ärr

Den här staden är död, låt oss måla den röd

Låt oss måla den blå.

Vi är bättre än grå

Så halv, så svart, så vitt

Men åhh så fri

Så hal, så ful, så grann

Men åhh så sann

Lijn 13 achtennegentig

De bank is met zilver geplakt, maar de droom zal duren

Het veulen is lauw, vijf methoden in de sok

Remmen knipperen in het donker en het hart klopt tegen de borst

Koop niet wat we denken, wij en onze lelijke gewoonten

Fuck jou en je geld, jongen

Wij zijn niet te koop

Zo half, zo zwart, zo wit

Maar oh zo gratis

Zo glad, zo lelijk, zo lelijk

Maar oh zo waar

Vogels fluiten mensen zijn op weg naar hun werk

Hop staat op de muur geschreven, maar blikken stoppen bij de vloer

Lelijke normen geven geboorte aan harde knuppels

Je komt toch niet uit het getto met touwen het beton

Oom State kinderen zijn niet te koop

Neem de reclame terug, want de stad is van ons voor vandaag

Zo half, zo zwart, zo wit

Maar oh zo gratis

Zo glad, zo lelijk, zo lelijk

Maar oh zo waar

Deze stad is dood, laten we hem rood schilderen

Laten we het blauw schilderen, dat wordt het

Op een verlaten platform staat een kubus in beton

Niemand ziet wat er staat, maar er wordt wel gezegd dat het leuk is

We worden vertrapt maar we gaan door

Niemand weet wat het is, maar we dragen onze littekens

Deze stad is dood, laten we hem rood schilderen

Laten we het blauw schilderen.

We zijn beter dan grijs

Zo half, zo zwart, zo wit

Maar oh zo gratis

Zo glad, zo lelijk, zo lelijk

Maar oh zo waar