Arboles - Cultura Profética

Esos árboles

Que no se llenan los bolsillos

De aguaceros

Que no solo viven

De verdes pensamientos

Amarillos

Sino que les sacan puntas a las hojas

Para adelantarse al rumbo

Venidero de sus frutos

Esos árboles

Que aprenden con la lluvia

A no mojarse los pies

Aun cuando el agua les suba

A la cintura

Estos árboles

Se comunican con la doncella que esta

Con dolores para que multiplique

El número de su amante por si misma

Para que pueda decir

Amado multiplicate dentro de mi

Para que cuando la emoción se acerque

A su cuadrado

Su imaginación cautive

La palabra con labios

Estos árboles

Le dan albergue a la opinión

Desamparada que tan elocuentemente

Cultiva la anonimia

Donde la madera verde de la lluvia

Le brota en llamaradas

Por los dedos

Aquellos árboles

Producen la tela incombustible

De su fuego con la nieve

Imposible del verano

Con lo que sucede

En la noche de abril

De cualquier mes de mayo

Para que lo imposible escale

En el gozo de su desaventura

La cima infranqueable

De lo que la claridad no deja ver

Aquellos árboles

Ponen a madurar su ir en su venir

Aprendiendo a salir en su llegar

die bomen

Dat de zakken niet gevuld zijn

van stortbuien

die niet alleen leven

van groene gedachten

geel

Integendeel, ze slijpen de bladeren

Om de cursus voor te zijn

Komt van zijn vruchten

die bomen

Wat leren ze van de regen?

Om je voeten niet nat te maken

Zelfs als het water stijgt

tot aan de taille

deze bomen

Ze communiceren met het meisje dat is

Met pijn om te vermenigvuldigen

Het nummer van je geliefde alleen

dus ik kan zeggen

Geliefde vermenigvuldig in mij

Zodat wanneer de spanning nadert

naar jouw plein

Je fantasie boeit

Het woord met lippen

deze bomen

Ze geven onderdak aan meningen

hulpeloos dat zo welsprekend

anonimiteit cultiveren

Waar het groene bos van de regen

Het ontspruit in vlammen

door vingers

die bomen

Produceer vuurvaste doek

Van je vuur met de sneeuw

onmogelijk van de zomer

met wat er gebeurt

op aprilnacht

Vanaf elke maand mei

Voor het onmogelijke om te escaleren

In de vreugde van zijn ongeluk

De onoverkomelijke piek

Van wat de duidelijkheid niet laat zien

die bomen

Ze zetten om te rijpen hun gaan in hun come

Leren vertrekken bij aankomst