A Tendency to Fall - Cryptodira

Fate is the guilt of the living… of those who survived

And yet this forever fading light of forgiveness

Falls against and makes the shadow of guilt never fade

Each individual life is an absolute origin unto itself

Each soul is as particular as it is eternal

Each is an overflowing, and a movement forward

But one which stops again, shorted by guilt

Each one decays as it is drawn into debt

The debt of capital starts again from its own ashes;

It starts again from the other’s dreams it raises and shatters

It makes a desire-object of their labor and security

History has a motor force;

its subject has a drive

The subject longs to disrupt these cycles of pain and loss

History yearns to stop the cycle of irreparable damage

A market finds the restless eye of the rentier

It is an eye which hasn’t blinked in at least a decade

It improvises its supply chains, and miracles a demand

After labor value is lost, price loses itself in inflation

The production of surplus will suffice for blind survival;

The consumption of that surplus is what will blindside it

Watching its profit-margins slowly whittle themselves down

The producers are sold down the very river consumers drown in

All it has to do is reinvest after the crisis and sell-off

It is one self-interest which forsakes an entire populace

When reproduction expands deeper with every cycle

The rentier’s attitude towards life can only be irritation

The faster circulation of its life is anxious and agitating

Rest comes for it when rest comes for all: after death

Sleep and happiness can wait until that horizon

The rentier operates with simple maxims:

If there’s no demand, cut income and employment

If there’s no supply, let the working class starve

If the people strike, divide them and go to war

The cycle: find it, profit off it, and waste it

Het lot is de schuld van de levenden... van degenen die het hebben overleefd

En toch dit voor altijd vervagende licht van vergeving

Valt tegen en laat de schaduw van schuld nooit vervagen

Elk individueel leven is een absolute oorsprong op zich

Elke ziel is even bijzonder als eeuwig

Elk is een overloop en een vooruitgang voorwaarts

Maar een die weer stopt, kortgesloten door schuld

Elk vervalt als het in de schulden wordt getrokken

De kapitaalschuld begint opnieuw uit zijn eigen as;

Het begint opnieuw vanuit de dromen van de ander, het verhoogt en verbrijzelt

Het maakt een begeerte-object van hun werk en veiligheid

Geschiedenis heeft een motorische kracht;

het onderwerp heeft een drive

De proefpersoon verlangt ernaar deze cycli van pijn en verlies te doorbreken

De geschiedenis verlangt ernaar om de cyclus van onherstelbare schade te stoppen

Een markt vindt het rusteloze oog van de rentenier

Het is een oog dat minstens tien jaar niet heeft geknipperd

Het improviseert zijn toeleveringsketens en wonderen een vraag

Nadat de arbeidswaarde verloren is gegaan, verliest de prijs zichzelf in inflatie

De productie van overschot is voldoende om blind te overleven;

De consumptie van dat overschot is wat het verblindt

Kijken hoe de winstmarges langzaam kleiner worden

De producenten worden verkocht in de rivier waar consumenten in verdrinken

Het hoeft alleen maar te herinvesteren na de crisis en uitverkoop

Het is een eigenbelang dat een hele bevolking in de steek laat

Wanneer reproductie met elke cyclus dieper wordt

De levenshouding van de rentenier kan alleen maar irritatie zijn

De snellere circulatie van zijn leven is angstaanjagend en opwindend

Rust komt ervoor als rust voor iedereen komt: na de dood

Slaap en geluk kunnen wachten tot die horizon

De rentenier werkt met eenvoudige stelregels:

Als er geen vraag is, verlaag dan inkomen en werkgelegenheid

Als er geen aanbod is, laat de arbeidersklasse dan verhongeren

Als de mensen toeslaan, verdeel ze dan en ga ten strijde

De cyclus: vind het, profiteer ervan en verspil het