The Forest Whispers My Name - Cradle Of Filth

Black candles dance to an overture

But I am drawn past their flickering lure

To the breathing forest that surrounds the room

Where the vigilant trees push out of the womb

I sip the blood-red wine

My thoughts weigh heavy with the burden of time

From knowledge drunk from the fountain of life

From Chaos born out of love and the scythe

The forest beckons with her nocturnal call

To pull me close amid the baying of wolves

Where the bindings of Christ are down-trodden with scorn

In the dark, odiferous earth

We embrace like two lovers at death

A monument to the trapping of breath

As restriction is bled from the veins of my neck

To drop roses on my marbled breast

I lust for the wind and the flurry of leaves

And the perfume of flesh on the murderous breeze

To learn from the dark and the voices between

This is my will

The forest whispers my name, again and again

When the moon is full

We shall assemble to adore

The potent spirit of your Queen

My mother great Diana

She who fain would learn all sorcery

Yet has not won its deepest secrets

Then my mother will

Teach her, in truth

All things as yet unknown

I walk the path

To the land of the Dark Immortals

Where the hungry ones will carry my soul

As the wild hunt careers through the boughs

Come to me, my Pale Enchantress

In the moon of the woods we kiss

Artemis be near me

In the arms of the ancient oak

Where daylight hangs by a lunar noose

And the horned, hidden one is re-invoked

The principle of Evil

Evolution has been recalled

Beneath the spread of a Magickal Aeon

I stand enthralled

In the whispering forest

«Pale, beyond porch and portal

Crowned with leaves, she stands

Who gathers all things mortal

With cold immortal hands

Her languid lips are sweeter

Than love’s who fears to greet her

To men that mix and meet her

From many times and lands.»

Zwarte kaarsen dansen op een ouverture

Maar ik word langs hun flikkerende lokaas getrokken

Naar het ademende bos dat de kamer omringt

Waar de waakzame bomen uit de baarmoeder komen

Ik nip van de bloedrode wijn

Mijn gedachten wegen zwaar door de last van de tijd

Van kennis gedronken uit de fontein van het leven

Uit chaos geboren uit liefde en de zeis

Het bos lonkt met haar nachtelijke roep

Om me dicht tegen me aan te trekken te midden van het gehuil van wolven

Waar de banden van Christus met minachting worden vertrapt

In de donkere, stinkende aarde

We omhelzen elkaar als twee geliefden bij de dood

Een monument voor het insluiten van de adem

Als beperking wordt gebloed uit de aderen van mijn nek

Om rozen op mijn marmeren borst te laten vallen

Ik verlang naar de wind en de vlaag van bladeren

En de geur van vlees op de moorddadige bries

Om te leren van het donker en de stemmen ertussen

Dit is mijn wil

Het bos fluistert mijn naam, keer op keer

Als de maan vol is

We zullen samenkomen om te aanbidden

De krachtige geest van je koningin

Mijn moeder geweldige Diana

Zij die graag alle tovenarij zou leren

Toch heeft zijn diepste geheimen niet gewonnen

Dan zal mijn moeder

Leer het haar, in de waarheid

Alle dingen nog onbekend

Ik loop het pad

Naar het land van de duistere onsterfelijken

Waar de hongerigen mijn ziel zullen dragen

Terwijl het wild door de takken jaagt

Kom naar mij, mijn bleke tovenares

In de maan van het bos kussen we

Artemis is bij mij in de buurt

In de armen van de oude eik

Waar het daglicht aan een maanstrop hangt

En de gehoornde, verborgen wordt opnieuw aangeroepen

Het principe van het kwaad

Evolutie is teruggeroepen

Onder de verspreiding van een Magische Aeon

Ik ben geboeid

In het fluisterbos

«Bleek, voorbij veranda en portaal»

Bekroond met bladeren, staat ze

Wie verzamelt alle sterfelijke dingen?

Met koude onsterfelijke handen

Haar lome lippen zijn zoeter

Dan de liefde die bang is haar te begroeten

Aan mannen die zich mengen en haar ontmoeten

Van vele tijden en landen.»